ฝนสุดท้าย สั่งลา ปลายหน้าฝน คิดถึงคน เคยสั่งลา เมื่อหน้าหนาว ดอกเอย ... ดอกชบา คราปวดร้าว จะหาข่าว คนไกล ไม่เห็นมี ดอกเอย .. ชบาเหลือง เจ้าขุ่นเคือง หรือไรนี่ เยื่อใย และไมตรี จึงไม่มี มาปลอบใจ หนาวแล้ว นะจอมขวัญ เจ้ามิหวั่น หรือไฉน เมืองเหนือ กับเมืองใต้ นับวันไกล กันทุกที อกเอย .. คนเคยหนาว จะปวดร้าว อีกกี่ปี ลมหนาว เพิ่มทวี ยังไม่มี คนชิดใกล้ หนาวลม พอห่มผ้า เมื่อหนาวฟ้า ยังผิงไฟ หนาวหญิง อิงผู้ใหญ่ พี่ หนาวใจ ใครเมตตา เพลงรัก ใต้ลมหนาว เมื่อถึงคราว ร้องเรียกหา ดอกเอ๋ย ... ดอกชบา ... เจ้าอยู่ไหน ใยหมางเมิน สมยศ เปียสนิท
คนบางบอน 6 ธ.ค. 2554 20:19 น. - ID 142848 
1105
2
0
6 ธันวาคม 2554 20:46 น. - comment id 1217253
งดงามมากค่ะ อ่านกลอนแล้วอดยิ้มไม่ได้นะค่ะ "ดอกเอ๋ย ดอกชบา หนาวอีกครา พาหวั่นไหว พลัดพลิ้ว ทุกลิ้วใบ ดอกร่วงไว้ ใกล้เคียงเธอ แทนข่าว ดาวคนไกล พาหัวใจ จิตเสนอ แนบชิด คิดละเมอ เพียงพร่ำเพ้อ เผลอเอยกลอน..."
7 ธันวาคม 2554 00:26 น. - comment id 1217279
7 ธันวาคม 2554 21:09 น. - comment id 1217405
ขอบคุณ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
