มองบุหลัน วันเพ็ญ เห็นแล้วเศร้า ภาพครั้งเก่า เข้าเยือน เตือนใจอยู่ ที่เคยนั่ง ริมวารี มีพธู เราเคียงคู่ ปล่อยกระทง ลงธารา แสงจันทร์แจ่ม นวลจ้า ส่องหน้าเจ้า สุขใดเท่า วันนั้น ยังฝันหา รอวันเดือน เคลื่อนคล้อย คอยกานดา ทุกวาจา ยังจำ ถ้อยคำเปรย ค่ำคืนนี้ มองจันทร์ ดูมันหม่น เหมือนเย้ยคน เหว่ว้า นิจจาเอ๋ย ไร้คนคู่ อยู่ข้าง เหมือนอย่างเคย เพราะทรามเชย จากลา มิมาเคียง ก็หลายปี ที่ผ่าน แม้นานนัก เราเจ็บหนัก เพราะใจ แตกหลายเสี่ยง พรหมลิขิต ขีดเส้น ให้เอนเอียง ทิ้งไว้เพียง แต่เรา เฝ้าอาดูร คนกรุงศรี ฯ
คนกรุงศรี 8 พ.ย. 2554 22:19 น. - ID 142489 
1404
2
0
9 พฤศจิกายน 2554 06:35 น. - comment id 1214417
บุหลันวันเพ็ญ เด่นฟากฟ้า เคียงดวงดารา นภาหาว เรืองรองส่องแสง แจ้งสกาว วับแววแพรวพราว วาวยามมอง
9 พฤศจิกายน 2554 12:43 น. - comment id 1214461
จันทร์เพ็ญ เด่นกลางฟ้า ปวงดารา หลบหน้าหนี สายลม ห่มเมฆี หัวใจพี่ ห่มอะไร ช้ำหม่น คนกรุงศรี รักที่มี ลี้ไปไหน นวลนาง ห่างเหินไกล ทิ้งพี่ชาย ให้ระทม
9 พฤศจิกายน 2554 22:09 น. - comment id 1214532
ณ ที่ปลาย สายรุ้ง ขอบคุ้งฟ้า หรือธารา วารี ที่เธออยู่ หรือเคียงจันทร์ หรือดาว เล่าพธู แต่ที่รู้ เธอเคียงใน ใจพี่ยา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
