เก็บตัว...เก็บหัวใจ ที่ใกล้ดับ ไม่ยุ่งกับ ใครใคร ให้หม่นหมอง ใช้ธรรมะ ปลอบชีวัน ตามครรลอง ทุกข์ทั้งผอง ผ่อนคลาย หายกังวล ตั้งใจไม่ รักใคร ที่ไหนอีก จะขอปลีก วิเวกใจ หนีให้พ้น เหมือนบุพเพ หนุนผสาน บันดาลดล ให้พบคน ถูกใจ ในวันนี้ เพราะความเหงา เร้ารุม สุมในอก จึงสะทก สะท้านไหว ใจเต้นถี่ หัวใจดื้อ ชาชิน เริ่มยินดี ช่อไมตรี ที่แตกร้าว ถึงคราวบาน เพลงคนเหงา เว้าวอน สะท้อนจิต คนใกล้ชิด มองเห็น เป็นทางผ่าน อยากบอกให้ หายขัดข้อง ตามต้องการ คงร้าวราน หากเธอเห็น เป็นอื่นไป เหงาเหลือเกิน หัวใจ คนไร้รัก ไม่รู้จัก แรมร้าง ไปทางไหน ทอดสายตา เชื่อมทาง หน้าต่างใจ บอกความนัย ตรง ตรง หลงรักเธอ... สมยศ เปียสนิท
9 ตุลาคม 2554 11:52 น. - comment id 1210807
สวัสดียามเที่ยงครับคุณคนบางบอน บทนี้ก็เพราะ....เขียนได้น่ารักมาก
9 ตุลาคม 2554 14:18 น. - comment id 1210816
อ่านกลอนนี้ ชอบมากครับ
9 ตุลาคม 2554 14:44 น. - comment id 1210821
เพลงคนเหงา เศร้าๆ แต่เข้าท่า คงเหว่ว้าอาวรณ์ คนก่อนนั้น ต้องละทิ้งสู่ความจริงปัจจุบัน อย่ารำพันกาลหรือคน ..วนเปลี่ยนไป ต้องทำใจ ..เป็นไปจริงๆ !
9 ตุลาคม 2554 16:09 น. - comment id 1210827
แอบรักใครอยู่ครับ รำพันได้ซาบซึ้งนัก ถ้าสาวเจ้าได้อ่านคงอ่อนระทวยแน่
10 ตุลาคม 2554 12:07 น. - comment id 1210883
นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ จึงร่ำไรเรื่องเล่าพอเห็นควร ขอบคุณทุกท่านครับ
19 ตุลาคม 2554 14:49 น. - comment id 1211667
แต่งได้ไพเราะจังค่ะ ...