เศร้าเอย เศร้าใจ ไม่ซาสร่าง อ้างว้าง ระทม ตากลมหนาว กังวล หม่นไหม้ ใต้แสงดาว เจ้าบ่าว เจ้ากรรม ร่ำโศกี ช้ำใจ นงลักษณ์ ทำหักหาญ ทิ้งงาน วิวาห์ หอบผ้าหนี อับอาย ขายหน้า ประชาชี เสียที ค่ำ-เช้า เคยเคล้าคลอ ตรอมตรม ขมขื่น ฝืนคอยเขา จับเจ่า ถ่างตา หน้าเรือนหอ คืนแล้ว คืนเล่า ทนเฝ้ารอ ตัดพ้อ รำพึง ถึงคนดี อาลัย รักแท้ แต่หนหลัง ความหวัง นับวัน สั้นริบหรี่ แอบถาม จันทรา ทุกราตรี ป่านนี้ พธู อยู่หนใด ฝากดาว ฝากเดือน ช่วยเอื้อนข่าว เจ้าสาว ฉันหาย ใครเก็บได้ โปรดช่วย ส่งกลับ โดยฉับไว ส่วนไหน โหว่หวะ จะซ่อมเอง
27 กันยายน 2554 01:48 น. - comment id 1209474
ไฉนเลยยอดหญิงถึงทิ้งพี่ แม้นความดีมิอาจฉุดหยุดเธอได้ ด้วยพิศรักตรึงสวาทเข้าบาดใจ เพราะเชื่อในรสวลีศรีจำนรรจ์ แหวนวิวาห์มีค่าฉันใดหรือ ค่าก็คือวัตถุแท้แค่เสกสรรค์ เกี่ยวก้อยสวมหลวมตัวชั่วชีวัน เพราะอย่างนั้นอย่ามั่วรักปักใจเลย แหะ แหะ ได้แค่นี้อ่ะคะไม่รู้พอไหวมั๊ย
27 กันยายน 2554 06:38 น. - comment id 1209476
ไม่เลวเลยครับ