สายลมล่อง โลมผิว วาบหวิวนัก เหน็บหนาวหนัก เจียนสั่น ร่างหวั่นไหว คล้ายชำแรก แทรกเนื้อ เจ็บเหลือใจ ดุจหทัย ปวดร้าว เมื่อหนาวมา คิดถึงคน อยู่ไกล รู้ไหมเจ้า เกรงจะหงา เศร้าทรวง จึงห่วงหา อยากอยู่ใกล้ แนบติด ชิดแก้วตา อบอุรา ให้อุ่น ละมุนมาน ขออิงแอบ แนบแน่น โอบแขนกอด หวังหลุดรอด ลมลิ่ว ที่พลิ้วผ่าน รักระอุ อวลไอ ไม่รอนราน เพียงพ้นกาล ถึงวัน เหมันต์คลาย
คนกรุงศรี 10 ก.ย. 2554 21:34 น. - ID 141703 
1183
0
0
11 กันยายน 2554 05:31 น. - comment id 1207803
หนาวลมพอทนไหว หนาวใจมิอาจทน
11 กันยายน 2554 15:09 น. - comment id 1207826
ยามหนาวลมแม้ห่มผ้าที่หนาหนัก ก็ไม่หายคลายรักทีหักโหม กอดนวลใยแม้ไร้ผ้าเอามาห่ม ยังสุขสม.. แม้นุ่งลมและห่มฟ้า ! อ่าฮ้า ..อื่อหื้อ ไปได้ไง ?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
