"ผู้แพ้"

แทนคุณแทนไท

เธอกันฉันนับวันยิ่งห่างเหิน
และไกลเกินจะเก็บมาคิดฝัน
เส้นขอบฟ้าเกินคว้ามาใกล้กัน
ทะเลครามขวางกั้นขีดคั่นไป
เธอกับเขาดั่งเงาเนาว์สนิท
นับวันยิ่งใกล้ชิดนิจแน่นใกล้
ร่นทุกอย่างเข้ามาใกล้หัวใจ
เราห่างไกลขณะเธอใกล้กัน
ฉันได้แต่ทบทวนหวนรำลึก
ยามรู้สึกเมื่อแรกแปลกไปนั่น
คิดถึงได้แต่นิยามความผูกพันธ์
ของรักเมื่อวานวันที่ผันไป
ขณะเขาเร้ารุกสุขใจนัก
มีเธอไว้เคียงตักพักพิงไหล่
ได้สูดกลิ่นหอมหวานละมานใจ
ของวันวัยในวันนี้ที่เธอเป็น
เมื่อคิดถึงฉันจึงเขียนความคิด
เล่าความหลังฝังสนิทในคิดเห็น
ใช่อยากเปิดสิ่งใดใส่ประเด็น
เพราะฉันเป็นผู้แพ้อย่างแท้จริง
เขาคิดถึงก็ได้ซึ้งถึงความคิด
มีเต็มสิทธิ์เสรีทุกที่สิ่ง
ฉันพบเห็นแววสุขไร้ทุกข์ติง
ต่างกับคนถูกทอดทิ้งทุกสิ่งไป
สงวนศักดิ์รักศรีชีวีฉัน
เจ็บถึงเหน็บนัยนั่นจนหวั่นไหว
อย่าหวังเห็นความขื่นฉันกลืนไป
อย่าหวังได้ฟังคำโศกโบกมือลา
แค่ฉันแสนเสียดายเคยหมายมั่น
และเสียดายใจจำนรรย์วันก่อนหน้า
เสียดายปากเคยเอ่ยฝากรักก่อนมา
เสียดายตาบอดสนิทมานิจนาน
เสียดายวัยเสียวันเคยฝันถึง
เสียดายความคำนึงซึ่งล่วงผ่าน
เสียดายเคยถนอมไว้ทั้งดวงมานย์
เสียดายชาติชายชาญลาญทลาย
เมื่อจากกันถึงฝันหาก็ห่างเหิน
มันยากเกินจะย้ำให้เสียหาย
ถึงขึ้งโกรธก็มิโทษครวญโอดอาย
วิสัยชายใช่สิ่งที่น่าทำ
แต่จะให้อวยพรให้สุขล้น
ก็ปลิ้นปล้นหัวใจที่ไหวส่ำ
ขอเวลาให้เลือนความทรงจำ
ฉันจะนำความนี้ไปบอกเธอ
ว่า...
ขอให้มีความสุขทุกเมื่อคิด
ขอให้มีทุกสิ่งสิทธิ์สนองเสนอ
ขอให้ความดีงามทุกเลิศเลอ
ประดามีแด่สองเธอตลอดไป
ให้สากลความงามนิยามโลก
ทุกสร้อยโศกถึงมีอยูที่ไหน
ขอให้อยู่ที่นั้นตลอดไป
อย่าได้มาชิดใกล้ไร้เวลา
ถอดหัวใจเขียนอย่างนี้ตามวิสัย
ถึงปากจะบอดใบ้ "จารใจว่า"
ถ้อยสุนทรกลอนกานต์ที่ผ่านตา
สำหรับทุกคุณค่าราคาใจ
สิ้นแล้วเธอกับฉันเมื่อวันนนั้น
เหลือแต่วันปัจจุบันอันสดใส
เธอกับเขาสวยล้ำกว่าสิ่งใด
ฉันจะกลับมาอวยชัยเมื่อใจพร้อม
แทนคุณแทนไท / เมื่อสักครู่  29 มิ.ย. 54 - 20:23