เคยนั่งเรียง เคียงกัน ชมจันทร์เสี้ยว เป็นรูปเคียว ขึ้นลอย แล้วคล้อยเคลื่อน เพราะขึ้นค่ำ ฟ้านี้ จึงมีเดือน อยู่เป็นเพื่อน จวบแจ้ง แสงอรุณ สายลมทุ่ง พลิ้วโบก โยกกอข้าว กายอาจหนาว แต่ใจ มีไออุ่น กลิ่นดอกแก้ว ริมสระ หอมละมุน ยังขอหนุน ตักเจ้า เฝ้าชมจันทร์ จิ้งหรีดหรือ เรไร ตัวไหนหนอ มาร้องคลอ บรรเลง เพลงสร้างสรร ส่งสำเนียง กังวาน ประสานกัน จักจั่น เสียงใส ที่ใบคูน พอจันทร์ลับ ดับลง ตรงชายเขา ดาราเจ้า แปรปรับ รับแสงสูรย์ ถึงกำหนด จากลา สุดอาดูร แต่เพียบพูน ความสุข อยู่ทุกคืน สัญญากัน มั่นหมาย มิคลายเคลื่อน รอปีเดือน เหมาะสม ได้ชมชื่น รักภิรมย์ สมปอง ต้องยั่งยืน แต่สุดฝืน ลิขิต เขาขีดวาง มองจันทร์เสี้ยว เกี่ยวฟ้า เพลานี้ มีเพียงพี่ ไร้เงา เจ้าเคียงข้าง ความทรงจำ ในใจ ใช่เลือนลาง สุดอ้างว้าง หมองหม่น เกินทนเชียว
คนกรุงศรี 17 มิ.ย. 2554 23:24 น. - ID 140691 
1796
2
0
18 มิถุนายน 2554 00:54 น. - comment id 1199613
โอ้ กลอนหวานซ๊า
18 มิถุนายน 2554 11:51 น. - comment id 1199645
คิดถึงคืนจันทร์้เพ็ญจ้ะ
18 มิถุนายน 2554 14:06 น. - comment id 1199664
งามทั้งจันทร์ และตะวัน นั่นเชียว ขอรับกระผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
