ความเอ๋ยความรัก เป็นที่ประจักษ์ ใคร่รู้ เป็นหนักหนา หากใครได้ ลิ้มเหมือน ต้องมนตรา มิอาจ ผาพาตน พ้นออกไป เมื่อพลัดพราก จากไกล เศร้าใจนัก เมื่อพบพักตร์ กลับกลาย ยิ้มไม่หาย เมื่อจากลา คิดถึง มิเคยคลาย ไม่มลาย รักนี้ นิรัดร์เอย ขอคำแนะนำด้ยค่ะ ขอบคุณค่ะ^^
13 มิถุนายน 2554 22:19 น. - comment id 1198139
ชื่อเรื่อง ความ.... "รัก" เติมต่อให้นะครับ^^ กระผมยังไม่สันทัดฉันทลักษณ์ มองในแง่อารมณ์ แล้วดีทีเดียวขอรับ รูปนี้ทำให้นึกได้ถึง ผลงานแรก ในบ้านแห่งนี้ ภาพนี้แสดงว่ามองแล้วได้อารมณ์เศร้ากันทุกคนที่ยลเห็น ว่าไหมครับ^^
14 มิถุนายน 2554 21:48 น. - comment id 1199079
^^