...ระลึกรอยรักแหว่งแห่งอดีต ปานมีดกรีดฝานใจให้เป็นเสี่ยง เสียดายวันเวลาที่ข้าเพียง ใช้แต่เสียงหัวใจเพ้อเธอไยยิน จะใช้ปากถากถางเป็นทางรัก ก็สมัครพูดบ้าบ้างข้างโขดหิน จะใช้หน้าตาหล่อ (ก็) ไม่พอกิน ถึงด้านดิ้นแบบสุดๆก็หลุดลอย จีบคงเก่งนักแล้วแกล้วกว่ากล้า ไม่ต่างหมาหมายจันทร์อันสุดสอย กระโดดเหยงเคว้งเพียงวิ...ชิ๊! คงลอย ไอ้หมาน้อยหล่นตุ้บจุ๊บจูบดิน...