ก่อกำแพง แก้วกว้าง มาขวางกั้น หลากหลายชั้น ล้อมแดน อย่างแน่นหนา สร้างตึกใหญ่ โอฬาร ตระการตา สูงสุดค่า เพื่ออยู่ เคียงคู่กัน เกรงจากไป ใจหมอง จึงต้องกัก ด้วยเพราะรัก อยากให้ ได้สุขสันต์ เอาโซ่ทอง คล้องกาย สายสัมพันธ์ ด้วยหมายมั่น มิพราก หรือจากไกล ต้องต่อสู้ รู้ว่า ภาระมาก ทั้งหลายหลาก ร่วมด้วย ช่วยแก้ไข ปฏิบัติ อยู่ท่าม ความเป็นไป แต่ฤทัย เราหม่น พ่ายตนเอง ยากจะห้าม มิให้ ใคร่ครวญคิด แม้ดวงจิต ปันไป ให้คนเก่ง ทั้งหน้าที่ ศีลธรรม ยังยำเกรง ใจคว้างเคว้ง สุดหัก แสนหนักทรวง กักฉันได้ แต่กาย ใจลอยล่อง พาเศร้าหมอง ลอยไป อยู่ในบ่วง ด้วยความรัก เกินค่า คำว่าลวง ทุกข์ทั้งปวง เรารู้ จึงสู้ทน แม้หทัย ให้เธอ มิเลอเลิศ แต่รักเกิด จากใจ หลายเหตุผล ก็มอบเพียง รักแท้ แค่กมล ถึงตัวตน ถูกกัน ยังปันใจ
คนกรุงศรี 1 มิ.ย. 2554 22:55 น. - ID 140453 
1231
1
0
2 มิถุนายน 2554 10:48 น. - comment id 1196830
บทกลอนความหมายดีมากๆเลย ไพเราะด้วย
2 มิถุนายน 2554 20:43 น. - comment id 1197097
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
