กระไอฝนร่วงหล่นบนลานฟ้า หอบรักมาผลิบานเต็มลานฝัน แว่วแว่วหวานบรรเลงเพลงคนธรรพ์ จนแอบฝันทุกทีที่ได้ยิน เป็นน้ำทิพย์ธาราจากฟ้ากว้าง หยดหยาดพร่างกลางใจให้ถวิล หรือเป็นฉากละครที่หลอนจินต์ ก่อนพังภินทร์ย่อยยับกับสายตา แล้วเจ้าชายไปไหนไยไม่กลับ หรือลาลับแดนสรวงสิ้นห่วงหา เมื่อคนธรรพ์บรรเลงเพลงอำลา เทพธิดาเคว้งคว้างร้างรักไกล กามเทพเล่นกลจนหลงผิด กรรมลิขิตให้เห็นเป็นไปได้ เจ้าชายโบกมือลาสิ้นอาลัย จึงน้ำใสไหลหยดรดฤดี รุ้งทอดลำเป็นสายที่ปลายฟ้า เทพธิดาหนาวเหน็บเจ็บเหลือที่ กระซิบบอกดวงดาวจ้าวราตรี ดาวคือเพื่อนคือพี่ที่ผูกพัน กระไอฝนร่วงหล่นบนลานฟ้า แต่รักมาร้าวรานเต็มลานฝัน เทพธิดาสะอื้นจนตื้นตัน ไม่มีวันแสนดีของชีวิต
20 พฤษภาคม 2554 13:58 น. - comment id 1194752
เจ้าชายไปดูบอลโลก สักครู่คงมาค่ะ
20 พฤษภาคม 2554 16:17 น. - comment id 1194777
เจ้าชายอยู่แดนเหนือ..เด๋วจะบินไปนะ.. ...มาเยี่ยม...
20 พฤษภาคม 2554 19:39 น. - comment id 1194790
Hi ! kun Din, Have dinner with me.
20 พฤษภาคม 2554 20:12 น. - comment id 1194794
ดีครับคุณดิน แวะมาอยู่เป็นเพื่อนครับ
20 พฤษภาคม 2554 23:15 น. - comment id 1194829
เจ้าชายใจร้ายจังเลยนะคะ
21 พฤษภาคม 2554 17:17 น. - comment id 1194892
คล้ายๆนิทานของญี่ปุ่น
22 พฤษภาคม 2554 00:10 น. - comment id 1194926
จินตนาคว้าไขว่ที่ไหนเอ่ย
บรรจงเผยลีลาประกาศิต
ทั้งเทวา-นางฟ้าในนิมิต
คร่ำครวญพิศให้เพลิน..จนเดินตาม
คุณ din แต่งได้ไพเราะจริงๆนะ..นับถือค่ะ
22 พฤษภาคม 2554 12:21 น. - comment id 1194988
กระไอฝนร่วงหล่นบนลานฟ้า เทพธิดาน้ำตาหลั่งเป็นสาย เฝ้าถวิลหวนหาเพียงเจ้าชาย รักกลับกลายคลายรักประจักษ์ใจ โบกมือลาสัญญาว่าไม่กลับ ใจแทบดับถวิลหาท้องฟ้าใหม่ แม้ผลัดฟ้าเปลี่ยนฝนทนหนาวใจ กี่วันคืนผ่านพ้นไปไม่ง่ายเลย....
22 พฤษภาคม 2554 15:19 น. - comment id 1194995
.............
..แม่แก้วแบม...เจ้าชายไปดูบอลโลกถึงโลกไหนกันนี่
..คุณบินเดี่ยวฯ...กำลังอยากพบเจ้าชายจากเมืองเหนืออยู่พอดี
..คุณครูกระดาษทราย..หม่ำอะไรน่ะ...มั่งจิ
..คุณสุริยันต์...ขอบคุณจ้า
..คุณการัณยภาส..ชีวิตจริง ร้ายกว่านี้อีกจ้า
..คุณยาฯ ก็เขียนไปเรื่องเปื่อย ไม่รู้หรอกจ้ะว่าเหมือนนิทานของญี่ปุ่น
..คุณบูม...ตั้งแต่ทำ blog นี่ ไม่ยอมมาตั้งกระทู้ที่นี่บ้างเลยนะ...คิดถึงจ้า เป็นเพียงภาพจินตนาที่คว้าไขว่ เพริศไปในแดนดินของถิ่นฝัน เพียงลืมตาสิ้นสลายหายไปพลัน ผ่านคืนวันนานเนิ่นจนเกินรอ .................
..คุณForevermore เขียนกลอนเพราะจ้า แม้เจ้าชายลาไกลไม่หวนกลับ อย่ามัวนับวันคอยอย่างหงอยเหงา ฟ้าที่นี่วันนี้ไร้สีเทา จงลบเงาความหลัง...อย่าฝังใจ ...................
23 พฤษภาคม 2554 14:29 น. - comment id 1195101
เจ้าชายคงไม่ได้ยินมังคะ
23 พฤษภาคม 2554 20:40 น. - comment id 1195164
แวะมาเยี่ยมอ่านงานงามจ้า
แก้วประเสริฐ.
24 พฤษภาคม 2554 13:01 น. - comment id 1195289
ยังคิดถึงพี่ดินอยู่นะคะ... กลอนไพเราะมากค่ะ...แซมก็คิดถึงเจ้าชายเหมือนกัน...
ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆ ของพี่ดินนะคะ... แซมค่ะ
25 พฤษภาคม 2554 13:08 น. - comment id 1195487
..............
...สงสัยเจ้าชายจะต้องใส่เครื่องช่วยฟังแล้วเนอะ
...ขอบคุณจ้าครู...งานของครูก็ไพเราะและซุกซ่อนความหมายไว้เสมอนะจ๊ะ
....ขอให้แซมได้พบเจ้าชายไวๆนะจ๊ะ (เอ...หรือพบแล้ว) ..............
25 พฤษภาคม 2554 14:01 น. - comment id 1195495
มิหลงเหลือแฟนคลับคอยสับโขลก
วิปโยคห่วงหา..มาไม่ไหว
กลัวบทกลอน..เคว้งคว้าง..ร้างหทัย
ยากมีต่อกลับ..สลับdin
ขอแวะเวียนมาอ่านผ่านรู้สึก
ด้วยสำนึก..มีให้ไม่หมดสิ้น
อยู่กับใครหรือจะเหมือน..เพื่อนชื่อ din
..คิดถึงบรรยากาศที่นี่เสมอนะ..
27 พฤษภาคม 2554 10:36 น. - comment id 1195745
.............. คุณบูม ดินเข้าไปอ่านโน่น อ่านนี่ที่ blog ของคุณบูมเสมอ แต่ไม่ได้โพส ส่วนที่เวปอัมรินทร์นั้น เดี๋ยวว่างจะเข้าไปตอบกระทู้นะ ....................