เมื่อความรักมลายและหายสูญ แสนอาดูรร่ำไห้ปวดใจยิ่ง เธอจากไกลไปลับไม่กลับจริง มาทอดทิ้งให้ช้ำใจจำทน คิดถึงเธอเพ้อพร่ำทั้งร่ำไห้ ยอดดวงใจไยต้องทำหมองหม่น แสนวิโยคโศกเศร้าเหงากมล ท้อจิตจนกล้ำกลืนสุดฝืนใจ ยามราตรีมีจันทร์นั้นเป็นคู่ ฉันฝืนดูแสงจันทร์พาหวั่นไหว จิตเรียกร้องปองหาทุกคราไป เธอหนีไกลห่างเหินทำเมินชา สุดอาลัยในรักที่หักหาย แสนเดียวดายเหตุใดไม่มาหา ฉันเฝ้าคอยคอยรับเธอกลับมา เฝ้าตั้งตาคอยเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ภุมริน 18 พ.ค. 2554 08:06 น. - ID 140253 
1766
2
0
18 พฤษภาคม 2554 10:31 น. - comment id 1194404
แวะทักทายสุดปลายฟ้า สุขอย่าได้สร่าง
18 พฤษภาคม 2554 10:06 น. - comment id 1194435
มาอยู่เป็นเพื่อนคนที่กำลัง เหงา เศร้า เดียวดาย จ้า
18 พฤษภาคม 2554 14:12 น. - comment id 1194454
มาแล้วค่ะๆๆ
18 พฤษภาคม 2554 15:20 น. - comment id 1194469
บทกลอนอ่านแล้วเศร้าค่ะ แต่แต่งไ้ด้ไพเราะมากค่ะ
18 พฤษภาคม 2554 16:04 น. - comment id 1194473
กลอนแจ่มไปเลยท่านพี่สล่า
18 พฤษภาคม 2554 16:18 น. - comment id 1194475
19 พฤษภาคม 2554 03:47 น. - comment id 1194516
แวะมาให้กำลังใจค่ะ ขอเอาใจช่วยนะคะ
19 พฤษภาคม 2554 19:20 น. - comment id 1194621
แวะมาอยู่เป็นเพื่อนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
