...ถึงจะเจ็บก็ขอให้ได้รู้จัก ถึงอกหักก็ขอให้ได้เห็นหน้า ถึงจะต้องปวดร้าวหนาวน้ำตา ขอรู้ว่าแม่เนื้อเย็นเธอเป็นใคร นานแล้วที่พูดจาประสามิตร ด้วยหวังชิดเชยขวัญวันสดใส เขียนบทกลอนอ้อนรักสักเท่าใด แม่ก็ไร้ท่าทีมีเมตตา นานแล้วที่ทรมานปานจะคลั่ง ด้วยความหวังลึกลึกนึกใฝ่หา ได้แลกเปลี่ยนความคิดวิทยา ได้พูดจาเย้าหยอกบอกรักกัน แต่ละวันผ่านไปด้วยใจหวัง เธอก็ยังเก็บงำทำเยี่ยงนั้น จนคำรักที่ให้ชักไม่มัน ยิ่งไหวหวั่นรักร้างเพราะห่างไกล ก็เข้าใจได้ดีไม่มีโกรธ และขอโทษที่ทำให้หวั่นไหว ก็พอรู้ตัวเราไม่เท่าไร จะทู่ซี้ต่อไปคงไม่ดี
13 มีนาคม 2554 14:49 น. - comment id 1187680
ใครนะใจร้ายทำชายกบได้ลงคอ คนบางคนมีไว้ให้รักไม่ใช่ครอบครอง นะเพื่อน
13 มีนาคม 2554 15:07 น. - comment id 1187701
ขอให้ทนทู่ซี้นะพี่นะ........ บ้านกลอนจะไม่เหงาก็คราวนี้ ถึงจะเจ็บจะอกหักจากไมตรี ได้ทู่ซี้ต่อไปในทุกวัน........
13 มีนาคม 2554 18:36 น. - comment id 1187730
จะจำเจ็บสักเท่าใดรับไว้เถิด หากเราเกิดจริงจังชังผู้หญิง เดี๋ยวหล่อนจะอกแตกตายไร้คนชิง เขาคงอยากค้นบางสิ่งในตัวเรา เมื่อไม่มีเค้าก็ไปก็ใช่แล้ว ปล่อยให้ต้องกินแห้วเหมือนคนเขลา ยังคงมีคนตาแหลมออยากแอ้มเรา ยังมีเยาว์มากมายหลายสิบพัน จบแระขืนแต่งต่ออาจเอาตัวไม่รอด
13 มีนาคม 2554 20:09 น. - comment id 1187743
ช้าๆ ได้พร้าเล่มงามนะคะ
14 มีนาคม 2554 13:24 น. - comment id 1187795
คนเดียวฯ ไม่ได้ทู่ซี๊หรอกค่ะ... ความรู้สึกดีๆ ไม่ใช่การทู่ซี๊.. ความรู้สึกที่ดีๆ เกิดขึ้นในใจของใคร ย่อมเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเจ้าของหัวใจ... ไมตรีจิตไม่มีการได้เปรียบ หรือเสียเปรียบ ใครปลูกไว้ก็ย่อมได้รับดอกผลกลับคืน.... แซมนี่เอง
14 มีนาคม 2554 16:06 น. - comment id 1187840
ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ คงจะสมหวังสักวัน...
15 มีนาคม 2554 05:06 น. - comment id 1187934
เราก็มิได้หวังครอบครองเท่าไหร่หรอกแค่... ไม่เหงาหรอกครับผมมาได้เรื่อยๆอยู่แล้ว จริงอย่างที่คุณหัวใจแช่เย็นว่าเลยครับ ได้พร้าเล่มงามแล้วก็หักด้ามพร้าด้วยเข่าครับพี่แก้ว ผมรู้ว่าผลจะเป็นเช่นนี้ ผมถึงได้เป็นเช่นนี้ไงครับแซม เหมือนมีใจให้ตื้อและยื้อแย่ง ให้ขันแข่งแบ่งปันในวันเหงา ให้ความหวังวันหนึ่งคงถึงเรา สนุกเขาเราช้ำทำได้ไง