บางคราวที่อ่อนไหว
เสี้ยว
อ่อนไหวกับเรื่องง่ายง่าย
ที่ไม่น่าระคายความรู้สึก
ความเปราะบางที่ซ่อนอยู่ลึกลึก
บางครั้งก็ล้นเอ่อในสำนึกเพียงลำพัง
ห้องมันเงียบหรือใจมันเหงา
หรือเพราะเรื่องเก่าๆ ยังวนเวียนในความหลัง
เมื่อความรู้สึกหลั่งล้นมาอีกครั้ง
ก็สุดกำลังต้านทานอีกต่อไป
จึงปล่อยหัวใจให้ไหวหวั่น
ปลดปล่อยความฝันยาวนานให้ฟื้นคืนใหม่
ปล่อยใจเจ็บกับเรื่องที่พ้นผ่านไป
ให้มันล่องลอยไปแสนไกลเท่าที่ต้องการ
น้ำตาที่ไหล ปล่อยให้รินหลั่งไหล
อาบหัวใจที่สุดอ่อนไหวจนสั่นสะท้าน
เสพสุขกับเรื่องแสนสุขในวันวาน
แล้วความเศร้าก็เล่าขานขึ้นอีกครั้ง
ได้แต่มองดูเรื่องเก่าที่เล่าซำ้
ยิ้มขำๆ กับเรื่องแต่หนหลัง
แล้วนำ้ตาก็ไหลรินลงอีกครั้ง
นี่กระมัง คือ "รัก" ที่จากไป