เพียงได้พบสบตาก็ว้าวุ่น ยิ่งได้เห็นยิ้มคุณ ยิ่งวุ่นว้า ประทับจิตติดตรึงซึ้งสายตา ผ่านไปกี่เพลาไม่พร่าเลือน ลำเพาพริ้งยิ่งนักด้วย ลักยิ้ม เหมือนดั่งพิมพ์ติดตาไว้ไม่คลายเคลื่อน ยิ้มตอบยิ้มทุกยิ้มย้อนมาอ้อนเยือน ฉันเป็นเหมือนคนบ้า หน้ายียวน ทุกข์จากรักเป็นเช่นนี้หรือที่รัก ทนทุกข์นัก ลักยิ้มเขาเอามาหวน- คนึงนิจ ติดชนักรักรัญจวน ปั่นกระสวนป่วนกระสันฉัน รักยิ้ม ลำเพา = งาม สวย กระสวน = รูปแบบ pattern กระสัน = คิดถึง มีใจจดจ่อ