เราสองเคยรักมั่น เคยรักกันหวานชื่น มิแปรไปเป็นอื่น ทุกคืนคิดถึงกัน แม้เธออยู่แสนไกล แต่ใจคงชิดมั่น แม้บางคราวอาจไหวหวั่น สุดท้ายพลันหยุดที่เธอ วันนี้เกิดอะไรขึ้น หรือใจเธอเป็นอื่นไปเหรอ รู้ไหมมีคนพร่ำเพ้อ ถึงเธออยู่ไม่คลาย มองดาวให้น้ำตาร่วง เจ็บช้ำทรวงอยู่ไม่หาย ยามลมหนาวต้องผิวกาย ใจสลายเพราะหนาวใจ ให้ห่มผ้าสักร้อยผืน คงไม่ฟื้นคลายหนาวได้ แล้วตัวเธอหนาวบ้างไหม หรือไร้เยื่อใยไร้อาวรณ์ คงจะมีเพียงตัวฉัน เฝ้าคิดถึงวันเก่าครั้งก่อน ทรมานทุกคืนก่อนเข้านอน แม้ตื่นตอนเช้าเศร้าหัวใจ อยากบอกว่า คิดถึง คิดถึง คึดถึง ในบ่อยครั้งจึงร้องไห้ อยากให้รู้ว่าทรมานสักเพียงใด เมื่อเธอจากไปง่ายๆ ง่ายจริงๆ
13 กุมภาพันธ์ 2554 10:06 น. - comment id 1183232
ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ ผมคงค้องให้กาลเวลาเป็นยารักษาแผลใจจริงๆ
13 กุมภาพันธ์ 2554 10:25 น. - comment id 1183249
เป็นกำลังให้ค่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2554 19:22 น. - comment id 1183307
เหมือนตอนที่คิดถึงใครบางคนเลยให้ดอกไม้วาเลนไทน์ดีกว่า
13 กุมภาพันธ์ 2554 22:31 น. - comment id 1183354
ในบางครั้งการที่คนที่เราไม่รู้จักได้แชร์ความคิดได้ให้กำลังใจ มันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเราขอขอบคุณนะในวันวาเลนไทน์นี้ถ้าใครยังสมหวังอยู่เราก็ขอมอบแทนการขอบคุณและก็ขอให้สมหวังตลอดไปนะครับ
13 กุมภาพันธ์ 2554 08:55 น. - comment id 1184570
สวัสดีเจ้า คุณหินกร่อน : ไม่เป็นไรนะ.... เหมือนสายลมพัดผ่าน .... บางครั้งเป็นลมร้อนเหนียวเหนะหนะ .... บางครั้งก็เป็นลมเย็นสบาย.... กลอนนี้แต่งไว้ปลอบใจตัวเอง.... เมื่อเดือน - สองเดือนที่ผ่านมาเจ้า ชีวิต ของคน คนหนึ่ง มีซึ้ง อ่อนหวาน หวั่นไหว พบเจอ สิ่งต่างต่าง มากมาย ทั้งร้าย และดี ปะปน เวลา หมุนเวียน เปลี่ยนผัน พานวัน วุ่นวาย สับสน ชีวิต ที่ต้อง ดิ้นรน ว่ายวน อยู่เสมอ ไม่เว้นวาย มีโกรธ มีเกลียด มีรัก อกหัก สมหวัง ดังหมาย ทุกข์ - สุข เจ็บปวด ทุรนทุราย มากมาย พบตาม ธรรมดา ไม่มี ใครพ้น จากนี้ ต้องมี วันพบ ปัญหา บทเรียน ของกาล เวลา เกิดมา ทุกคน ต้องเจอ ๚ะ๛