อ้อนวอนเว้าเฝ้าอ้อนฝันวันเมื่อวาน โอ้อาการเช่นนี้หรือคือ หลงรัก

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  ลมพัดเรื่อยเอื่อยๆอ่อนอ้อนแดดอุ่น
อ่อนละไมไอละมุนกรุ่นวันหวาน
อ้อนวอนเว้าเฝ้าอ้อนฝันวันเมื่อวาน
โอ้อาการเช่นนี้หรือคือ ..หลงรัก..
  .. แดดบ่ายฉายแสงเฉียงระเบียงร่ม
รื่นอารมณ์ รักเริ่มก่อเราทอถัก
ภาพยวนยิ้มพิมพ์ติดตามายิ้มทัก
ประหลาดนัก เมื่อรักเรียงเข้าเคียงใจ
  คล้ายจะต้านทานได้ ก็คล้ายว่า..
แต่ต่อมา ..ก็สุดทานต้านไม่ไหว
เดี๋ยวจิตไหว เดี๋ยวใจหวั่น เดี๋ยวฝันไป
ฝันแต่ใกล้ใฝ่แต่ชิด ยอดมิตรเอย
    ... 
  ระวิลับแดดลา ฟ้าแดงเรื่อ
ซักซ้อมเพื่อ เอ่ยคำยากที่อยากเผย
แต่คร้ามจิตคิดหวั่นใจด้วยไม่เคย
ว้าวุ่นเอ๋ยว้าวุ่นนักหนักดวงมาลย์
     ...
  ต่อหน้าล้านดวงดารา ในคราค่ำ
ขอฝากคำจากจิตร์พิษฐาน
ทีละดวง-ละดวงไปไม่กลัวนาน
ขอบนบานให้สมหวังดั่งใจจินต์
.. ให้เขารักเรามากเท่าที่เรารัก
.. ให้นานนักรักเหนียวแน่นเพียงแผ่นหิน
.. ให้รักรื่นร้อยเรียงเพียงเพลงพิณ
.. ให้อยู่กินจนแก่เฒ่าแสนยาวนาน...
       ...
  อธิษฐานได้สองร้อยก็ผล็อยหลับ
ยินสดับเสียงเพลงฝันอันแสนหวาน
เอมอิ่มใจในดนตรีคีตการ
จนยิ้มป้าน หน้าแป้นแม้นหลับไป

พิษฐาน = อธิษฐาน
จิตร์ = จิต