เขียนถึงเธอคนรักของฉัน

ไม้หอม

เธอรู้ใช่ไหม...ว่าเธอคือคนนั้น
คนที่ฉันรักและผูกพันหนักหนา
ไม่จำเป็นต้องอยู่ใกล้มองเห็นได้ด้วยตา
ฉันยังคงศรัทธาและบูชารักเธอเช่นเดิม
เธอรู้ว่าฉันเองก็คงปวดร้าวแค่ไหน
ฉันรู้ว่าเธอก็หวั่นไหวในแรกเริ่ม
เธอรู้ฉันหมดเชื้อไฟไร้กำลังใจมาต่อเติม
ฉันรู้แม้เธอจะมีใครมาเพิ่มแทนที่กันและกัน
จะไม่โทษว่าเป็นความผิดของใคร
มันเป็นเพราะฉันเองที่ทำให้ใจเธอไหวหวั่น
ฉันจากเธอมาไม่กล่าวลาไม่บอกกัน
ปล่อยให้กาลเวลาพาใครคนนั้นเข้ามา
ฉันทรมานกับคืนวันที่เลยผ่าน
ฉันยืนอยู่กับวันวานอย่างเหว่ว้า
ฉันทนอยู่กับความเหงาในม่านเงาของเวลา
ฉันยืนอยู้ใต้ท้องฟ้ายืนหลั่งน้ำตาเดียวดาย
เธอบอกว่าเธอรับรู้ว่าฉันเจ็บปวดสักแค่ไหน
เธอบอกว่าเธอก็เป็นไม่ต่างกันในความหมาย
เธอบอกว่าเธอก็รู้สึกอย่างที่ฉันเป็นมากมาย
เธอบอกว่าเธอลึกซึ้งในความหมายที่ร้าวราน
เธอบอกมาผ่านสื่อตัวอักษร
มันเป็นความอาทรอันอ่อนหวาน
ทำให้หัวใจฉันเจ็บช้ำทรมาน
ปล่อยให้น้ำตาขับขานซึบซับผ่านม่านดวงใจ
ฉันรักเธอนะที่รัก
รักมากเกินจักรักใครได้
ไม่สามารถรักใครได้ต่อไป
และไม่หวังให้ใครมาทดแทน
ฉันเขียนถึงเธอคนรักของฉัน
แม้เธอจะไม่รับรู้ถึงข้อความเหล่านั้นที่ฉันห่วงแหน
อยากได้ยินเสียงเธอบ้าง..
เพื่อช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจที่ขาดแคลน
แม้ไม่อาจเป็นใครที่อยู่ในอ้อมแขน
และไม่อาจเป็นตัวแทนของใคร
ขอเธอ....ในนามคนรักของฉัน
ขอความผูกพันมั่นคงไว้ไม่จางหาย
ไม่เคยหวังแทนที่คนที่ยืนอยู่ข้างกาย
เพราะรู้ดีไม่มีความหมายมากมายกับใคร
ฉันอยากให้เธอรับรู้ในส่วนลึก
ความรักยังคงตกผลึกซ่อนไว้ไม่เคยไปไหน
ติดตามมองเธอในทุกเรื่องราวใต้ฟ้าไกล
ยังคงห่วงใยในทุกความเป็นไปในเรื่องราว
หลั่งน้ำตานับครั้งที่ร้อยเท่าไหร่ไม่รู้
เธอทำให้ทุกอณูของความรักมีสีขาว
เธอรับรู้ว่าฉันเจ็บปวดใต้ดวงดาว
ฉันรับรู้ว่าเธอก็เหน็บหนาวในหัวใจ
ฉันรักเธอเกินกว่าจะรักใครได้อีกแล้ว
ต้นน้ำของความรัก.....