อ่านบทกลอนเธอมอบมาปลอบจิต น้ำผึ้งเคลือบยาพิษมิตรมอบให้ หวานนอกย่อมเป็นลมถ้าขมใน ยังชื่นใจความจริงยิ่งคำนึง กับความหลังครั้งเก่าเราเคยปลื้ม เธอสั่งลืมให้สนิทอย่าคิดถึง แม้จะเป็นรสหวานซ่านใจตรึง กลอนเคยซึ้งอย่าจำให้ช้ำตรอม เคยพบผ่านหวานหวามเหมือนความฝัน อย่ายึดมั่นไขว่คว้ามาถนอม เคยสดชื่นรื่นรสจงอดออม อย่ายินยอมให้ใจเคลิ้มไปนัก ปากน้อยน้อยน่าพิมพ์นิ่มแนบเนื้อ เชื่อไม่เชื่อก็พร้อมยอมอกหัก เพื่อความสุขของเธอผู้เลอลักษณ์ ให้จมปลักเหวไหนใจก็ทน น้ำใจเธอประทับใจกว่าใครอื่น จะหยิบยื่นทุกข์นี้สักกี่หน แม้มีใครมาแทนสักแสนคน ยังซึ้งมนต์กลอนเธอเสมอมิคลาย ได้อ่านกลอนเธอส่งตรงมาปลอบ ความผิดชอบก็รู้อยู่ไม่หาย ดับไฟรักจึงวอดมอดมลาย แต่ประกายโชติช่วงกลางดวงใจ ดาว อาชาไนย
27 มกราคม 2554 09:07 น. - comment id 1181836
ยิ่งปลอบยิ่งร้องไห้ค่ะบางครั้ง
27 มกราคม 2554 10:15 น. - comment id 1181865
คำปลอบใจเล้กๆ มักมีค่ายิ่งใหญ่เสมอ สำหรับคนที่ไร้คนปลอบ สวัสดีครับ คุณลุงดาว อาชาไนย
27 มกราคม 2554 10:52 น. - comment id 1181873
กลอนปลอบของเธอ.....กลอนกระสือของฉัน...แหะแหะ ทักทายค่ะ..........พี่ดาว.....
27 มกราคม 2554 15:20 น. - comment id 1181953
....ขำคุณแกง....