...ผ่านปีหม่น ปีหมอง เข้าปีใหม่ ผ่านเรื่องใจ เรื่องเจ็บ จนต้องจาก ใจคอยย้อน คอยย้ำ ทำใจยาก ใจลำบาก ลำบน ทนระบาย... ...เขียนลงสู่ หนังสือ เป็นอักษร เขียนตัดรอน เรื่องราว รักสลาย ที่ยังวน ยังเวียน อยู่มิวาย หลอมใจกาย เป็นกลอน ย้อนระกำ... ...ผ่านเกือบปี ที่ใจ ไม่ลืมเจ้า ยังคอยเฝ้า คำนึง ถึงงามขำ มีทั้งสุข ทุกข์ยาก ร่วมตรากตรำ จวบจนช้ำ คราที่ ฤดีแปร... ...นั่งเหงาเหงา เศร้าสร้อย คอยพร่ำหา หยาดน้ำตา รินหลั่ง ดั่งกระแส เจ็บยิ่งนัก เจ็บทรวง ยังดวงแด นี่นะหรือ คือคนแพ้ แย่จริงจริง... ...แหงนมองฟ้า ดูพร่า น้ำตากั้น ใยสวรรค์ ช่างทำ เจ็บช้ำยิ่ง เฝ้าวอนไหว้ ใจกาย หมายพึ่งพิง แต่กลับทิ้ง ลืมข้า น่าน้อยใจ... ...ประกายดาว พราวแสง แรงระยิบ คอยกระพริบ ห่างห่าง สว่างไสว ดั่งรับรู้ เรื่องราว ร้าวทรวงใน ที่เอื้อนเอ่ย เผยไป ให้รับฟัง... ...ฝากดาวบอก เทวา บนฟ้านั่น ที่ข้ากลั่น เรื่องราว ท้าวความหลัง เฝ้ารำพึง รำเพย อยู่ลำพัง ช่วยฝากฝัง จากข้า คนฟ้าลืม...
8 มกราคม 2554 20:24 น. - comment id 1178617
....อ๊าววววว พี่ลี เป็นไรไปเนี๊ยะ ปีใหม่แล้วน๊า อย่าเศร้าๆๆค่ะ อ่ะๆ ยิ้มค่ะพี่ ยิ้มมมมมมน๊า ยิ้มแบบนี้ค่ะ ....
8 มกราคม 2554 21:21 น. - comment id 1178691
ที่ยิ้มไม่ใช่เพราะฉางน้อยบอกให้ทำ แต่เป็นเพราะทำให้ฉางน้อยเข้าถึงได้ แต่ฝีมือก็ยังไม่เข้าขั้น ต้องฝึกอีกเยอะเลย ยิ่งอ่านของท่านอื่นแล้วยิ่งต้องฝึก