ที่แอบไว้ใช่ข่มเพื่อถมขื่น ล้ออยู่ริมยิ้มรื่นหลังกลืนขม เป็นกอดเจ็บเก็บใจกลบไหม้ตรม หรือเพราะจมหล่มดานจนด้านชา จะทนเหน็บเจ็บหนาวอีกคราวหรือ ยอมแลกซื่อซื้อไห้โดยไม่หา ยอมกัดกล้ำกินกลืนรื้นน้ำตา แลกร่วงลาใจรินกับลิ้นคน ถ้าทุกข์ทับรับไถ่กันได้เท่า ช่วยแบ่งเศร้าเบาสร้อยได้ร้อยหน จะยอมช้ำย้ำชินไม่ดิ้นรน ขอเห็นมนต์ยิ้มนั้นสักวันเดียว เสียดายฟ้าเวิ้งว้างอยู่ห่างลิบ เกินกระซิบฝากหล้าฝ่าเขาเขียว ถึงลมพ้ดพร่างพรูอยู่กรูเกรียว คงลดเลี้ยวลอดไพรไม่ถึงนาง เคยโอบไหล่ไหวสั่นวันที่เศร้า เคยหยอกเย้ายิ้มยั่ววันมัวหมาง แม้เป็นเพียงภาพเก่าเงาจางจาง ก็อยากวางเก็บไว้ให้ใจเติม หากราตรีคลี่หม่นบนความหมอง ยังมีสองดาวอยู่คู่เดือนเสริม ลองวางทาบมือทับกับดาวเดิม จะตระหนักรักที่เพิ่มเติมผ่านเดือน
สำโรงไทย ศรีสันทัด 24 ธ.ค. 2553 00:11 น. - ID 138460 
1369
5
0
24 ธันวาคม 2553 08:52 น. - comment id 1175590
กลอนเพราะครับ...ชอบ... จะทนเจ็บเหน็บหนาวอีกคราวไหม? ยังเรียบเรียงเสียงหัวใจได้ไม่สุด รักครั้งหนึ่ง เคยยึดถือเคยยื้อยุด รักครั้งนั้น ก็ถึงจุดจบเจ็บช้ำ แต่ความรักก็เร้าใจเกินใครคิด มันจะผิด?จะถูกต้อง? อยากลองซ้ำ เพราะอย่างน้อยรักก็งามในความจำ ยังอยากเหยียบย่างย่ำ...สู่คำนี้
24 ธันวาคม 2553 09:01 น. - comment id 1175695
24 ธันวาคม 2553 10:30 น. - comment id 1175724
24 ธันวาคม 2553 19:15 น. - comment id 1175820
ไพเราะมากค่ะ
24 ธันวาคม 2553 19:42 น. - comment id 1175826
บทกลอนเศร้าเหงา ไพเราะครับ
24 ธันวาคม 2553 20:15 น. - comment id 1175830
ขอบคุณ ทุกๆความเห็น ครับ
28 ธันวาคม 2553 16:57 น. - comment id 1176581
งามคำ.....งามสำนวน......ล้วนงดงาม........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
