อ่านกลอนกานท์หวานล้ำชื่นฉ่ำนัก มนต์แห่งรักเริ่มฉายประกายฝัน ทุกถ้อยแฝงความหมายสายสัมพันธ์ นานกี่วันก็ปลื้มลืมไม่ลง กอบดอกรักไมตรีช่อสีสวย ประดับด้วยหัวใจชวนใหลหลง แอบอกอุ่นนักหนาพาพะวง ขอรักคงคุณค่าอย่าแปรปรวน จะเดินข้ามสะพานฝันอันหวานชื่น หลับหรือตื่นเชื่อใจไม่ผันผวน สิ่งสุขศรีมีกันน่ารัญจวน อยากอบอวลรักเรานานเท่านาน หวังไมตรีทอดให้ไม่ขาดหาย ทอถักสายโซ่ทองคล้องรักหวาน หากบุญเราเคยสร้างปางก่อนกาล ขอพบพานสมหวังดังใจปอง จะวันนี้หรือรุ่งวันพรุ่งนี้ อยากให้มีเราอยู่เป็นคู่สอง แม้กลัวนักกับคำรักสำรอง ใจก็ปองปรารถนาพาดึงดัน ความรู้สึกลึกลับอันซับซ้อน ประหนึ่งพรเพรียกสู่ประตูฝัน แว่วแว่วหวานปานมนต์เพลงคนธรรพ์ กล่อมสวรรค์ความรักคอยกวักมือ ดาว อาชาไนย
4 ธันวาคม 2553 22:31 น. - comment id 1171727
นักกลอนปากหวาน เขียนได้หวานเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
6 ธันวาคม 2553 01:39 น. - comment id 1171878
8 ธันวาคม 2553 06:09 น. - comment id 1172037
เดินทางเปลี่ยวเกี่ยวใจตนขนไปด้วย เหมือนคนป่วยมิช่วยเหลือใครใครได้ ทั้งอ่อนแอแท้ท้อหนอร่างกาย ถูกบางใครไล่ที่พักรักไม่จริง เมื่อทิ้งขว้างอย่างที่เป็นเช่นวันนั้น สิ่งที่ฝันพลันมลายกายหยุดนิ่ง มิเหลือซากเศษใจไร้ที่พิง ยังบางสิ่งมิทิ้งได้คือหายใจ เก็บหัวใจที่โดนพลักถูกรักทิ้ง มาแอบอิงกับน้ำตา ค่าแค่ไหน น่าชิงชังหวังลมลมโง่งมงาย จะแบกไว้เป็นเพื่อนเพื่อเตือนตน ใจมีแผลรอรักแท้เข้ามาหา ช่วยเยียวยาทาใจให้หายหม่น ให้เจือจางร้างโศกที่โบกบน แค่สักหนให้ชื่นบ้างอย่างมีแรง มาพบเจอคนดีที่ตรงนั้น คนสานฝันที่ปันใจคงไม่แกล้ง คอยไถ่ถามความห่วงใยยามไร้แรง แสดงความจริงบ้างบางเวลา หากชีวิตคนคนนี้ยังมีหวัง อยากฝากฝังพลังใจในวันหน้า อยากฟังถ้อยคอยสาวผู้เมตตา อยากได้ยินคำว่า รักเพียงเธอ ให้ฉันเคียงฉันข้างบ้างได้ไหม หากไปไหนก็ไปด้วยได้เสมอ อยากดูแลอยากห่วงใยได้ไหมเออ ไม่อยากเจอความเงียบเหงาที่เร้าจินต์ เดินเคียงข้างอย่างนี้ดีหรือเปล่า กุมมือเจ้ามองคนดีที่ถวิล นำน้ำจากหัวใจให้เธอกิน ทุกสิ่งสิ้นเท่าที่มีพลีให้คุณ