>>>> เพราะไม่รู้ สักนิด ถึงพิษรัก จึงจมปลัก ปล่อยกมล จนตรมไหม้ ต้องขมขื่น ร้าวรวด ปวดดวงใจ ดุจเปลวไฟ แผดผลาญ รานชีวี เมื่อบทเพลง สุดท้าย คือตายจาก เหลือเพียงซาก รักร้าง กลางวิถี หลงระเริง เหลิงใน ไฟโลกีย์ จึงชีวี มอดดับ กับไฟลวง
9 พฤศจิกายน 2553 18:20 น. - comment id 1167516
ต่อกลอน"ไฟลวง" คุณDin ด้วยไฟลวง.ไฟสวาท.มิขาดสาย มอดมลาย.กลับฟื้น.แค่คืนช่วง อย่าให้เปลว.ไฟร้อน.มันซ่อนทรวง อย่าให้ดวง.ใจมอด.เพื่อพรอดรัก .............................................
11 พฤศจิกายน 2553 16:40 น. - comment id 1168395
คุณ Boomerang เขียนกลอนเพราะจริง อย่าให้ดวง.ใจมอด.เพื่อพรอดรัก .......เพราะจ้า......
11 พฤศจิกายน 2553 16:51 น. - comment id 1168397
หากดวงใจ จะมอด เพื่อพรอดรัก คงยอมหัก ใจลา น้ำตาปรี่ มอดมลาย ไม่ฟื้น คืนชีวี ด้วยถือดี และรัก ในศักดิ์ตน
19 พฤศจิกายน 2553 13:57 น. - comment id 1169739
ต่อกลอนตัวเองนะ.. ด้วยไฟลวง.ไฟสวาท.มิขาดสาย มอดมลาย.กลับฟื้น.แค่คืนช่วง อย่าให้เปลว.ไฟร้อน.มันซ่อนทรวง อย่าให้ดวง.ใจมอด.เพื่อพรอดรัก ถือว่าเล่นไฟลวงช่วงขณะ ถ้าเราจะใกล้ชิดคงคิดหนัก ไร้สัญญาสายัณห์นิรันดร์ภักดิ์ ต้องเว้นวรรค..ช่องว่างไว้อ้างลา .............................................
19 พฤศจิกายน 2553 16:03 น. - comment id 1169746
*** ต่อคุณ Boomerang ถ้าเล่นไฟ ไว้ลวง ช่วงขณะ ก็คงจะ ครวญคร่ำ ร่ำไห้หา การเว้นวรรค ช่องว่าง ไว้อ้างลา เท่ากับว่า ยอมให้ไฟ เผาใจตน
19 พฤศจิกายน 2553 19:43 น. - comment id 1169788
เหลือแต่ร่างย่ำแย่..เพราะแพ้พิษ แต่ดวงจิตเที่ยวท่องแบบล่องหน มิได้ยอมหยุดยั้ง..ดั่งสายชล ขอหมุนวน-หมุนเชี่ยว-มาเกี้ยวกลอน (เน๊ต ร.พ.ไม่แน่นอนขาดเป็นระยะ) ต่อล้อต่อคำ...ได้เป็นระยะ..ครับท่านพี่. เดี๋ยวพยาบาลเผลอ..จะแอบมาต่อกรด้วย....ค่ะ ...................................................
23 พฤศจิกายน 2553 13:31 น. - comment id 1170247
เหลือแต่ร่าง ย่ำแย่ เพราะแพ้พิษ ในภวังค์ ครุ่นคิด จิตสังหรณ์ ถึงคนที่ หมุนเชี่ยว มาเกี้ยวกลอน เธอร้าวรอน ด้วยฤทธิ์ ของพิษใด? .....ทำงานร.พ. หรือว่าป่วยต้องเข้า ร.พ.......
23 พฤศจิกายน 2553 23:43 น. - comment id 1170285
เค้ารู้กันทุกเว๊ปว่าเจ็บหนัก เจ้าปกปักปิดตาหูรู้ใช่ไหม? กระดูกแตกแยกร่างใช่อ้างใคร? แถมหัวใจยังเดาะ..ก็เพราะเธอ (((เราไม่รู้จักกัน..ใช่ไหม?...OK..ที่รัก))) .....................................................
24 พฤศจิกายน 2553 14:39 น. - comment id 1170343
*** เจ้าเจ็บหนัก อย่างนี้ หรือที่รัก ใช่ปกปัก ปิดตา ว่าพลั้งเผลอ หัวใจข้า หักเป๊าะ ก็เพราะเธอ จึงหลงเก้อ เพ้อพร่ำ รำพันกลอน ฟ้าชีวิต วันนี้ สีจึงหม่น ในกมล ย้ำคิด จิตสังหรณ์ ถึงคนมี ทีท่า ว่าเว้าวอน เราร้าวรอน ต่างหลงผิด คิดไปเอง
24 พฤศจิกายน 2553 18:21 น. - comment id 1170422
ร่างที่เจ็บเก็บล้า.....ตากอากาศ ใจมันอาจขื่ขมถูกข่มเหง คลื่นยังซ่าซัดสาดไม่หวาดเกรง ฉันนักเลงพอตัว..ไม่กลัวเธอ มิใช่หญิงใจอ่อนเหมือนก่อนแล้ว มิใช่แก้วบางกรอบชอบเสนอ มิใช่ฝันวันวานพบพานเจอ มิใช่เฝ้าละเมอ...รอเธอมา ..............................................