แค่เพื่อน

ใยบางบาง กางกั้น ความเป็นเพื่อน
มันเลือนเลือน วูบดับ ก่อนลับหาย
ความคิดถึง เธอนั้น มันมากมาย
จึงคลับคล้าย อยู่ระหว่าง ความร้อน-เย็น
ที่ว่าร้อน ร้อนรุ่ม ด้วยกลุ้มจิต
ได้แต่ปิด รักไว้ ไม่ให้เห็น
ความรู้สึก มากมาย หลายประเด็น
เราแค่เป็น เพื่อนกัน เท่านั้นเอง
ที่ว่าเย็น เย็นฉ่ำ ในน้ำจิต
ที่มิ่งมิตร มีให้ ไม่ข่มเหง
ต้องกล้ำกลืน ฝืนกมล บอกตนเอง
ใจเส็งเคร็ง มันไม่ฟัง ทำไงดี?

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

din 5 พ.ย. 2553 18:01 น. - ID 137768

1572

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/137768 ที่มา: din

comments powered by Disqus

โบว์

5 พฤศจิกายน 2553 19:24 น. - comment id 1166809
```
ชอบมากๆเลยค่ะ...
```

ตี๋ ECS

5 พฤศจิกายน 2553 22:55 น. - comment id 1166819

 โดนใจมากเลยครับ คุณdin

...

คำว่าเพิ่อน เลือนหายไป ในวันนั้น
จากที่ฉัน บอกคำนั้น ว่ารักยิ่ง
รู้ทั้งรู้ ยอมพลาดพลั้ง หนีความจริง
ยืนน่านิ่ง รับความจริง จิตใจปลง

รักเพื่อนมาก มากกว่าเพื่อน ใจยึดติด
ทำให้คิด ติดสมอง ใจลุ้มหลง
เพียงได้บอก แลกกับเจ็บ ให้จบลง
ให้มั่งคง ว่ารักจริง ยิ่งอื่นใด

...

din

6 พฤศจิกายน 2553 16:17 น. - comment id 1166962
```
ขอบคุณจ้า คุณโบว์
```

din

6 พฤศจิกายน 2553 16:33 น. - comment id 1166964

ต่อ คุณตี๋ ECS


ด้วยความรัก มั่นคง และคงมั่น
แม้เสียขวัญ ร้าวรอน และอ่อนไหว
ต่อให้เจ็บ ร้าวรวด ปวดทรวงใน
เหนืออื่นใด ยังกล้ารัก รักไม่เลือน

เพราะสายใย บางบาง ที่กางกั้น
แยกเธอ-ฉัน ให้ห่างไกล ใดจะเหมือน
เมื่อสบตา ยังย้ำคิด จิตตักเตือน
เป็นแค่เพือน เพื่อนกัน เท่านั้นพอ

ตี๋ ECS

6 พฤศจิกายน 2553 18:10 น. - comment id 1167056

คุณ din แต่งเก่งจังเลยครับ

กลอนสัมผัสคล้องจองกันดีมาก อ่านไม่ติดขัดเลย
ของผมยังติดๆขัดๆอยู่

ต่อนะครับ...

.................................

แม้รักมาก มากเพียงใด ใจปวดร้าว
เพราะเรื่องราว คงลำบาก มากเหลือขอ
ฉันคนนี้ รักไปแล้ว คงต้องพอ
จำต้องรอ ให้ย้อนคืน มาเหมือนเดิม

ที่พูดไป บอกรักเธอ ทำใจยาก
ก็ลำบาก ใจวุ่นวาย ตั้งแต่เริ่ม
ความกดดัน เข้ามาแทรก มาเพิ่มเติม
เข้ามาเพิ่ม ตัดเยื้อใย ให้ขาดลง

..................................

Boomerang

9 พฤศจิกายน 2553 18:31 น. - comment id 1167517

 ขอยกกลอนคุณ Din มาต่อนะคะ 

ใยบางบาง กางกั้น ความเป็นเพื่อน 
มันเลือนเลือน วูบดับ ก่อนลับหาย 
ความคิดถึง เธอนั้น มันมากมาย 
จึงคลับคล้าย อยู่ระหว่าง ความร้อน-เย็น 

ที่ว่าร้อน ร้อนรุ่ม ด้วยกลุ้มจิต 
ได้แต่ปิด รักไว้ ไม่ให้เห็น 
ความรู้สึก มากมาย หลายประเด็น 
เราแค่เป็น เพื่อนกัน เท่านั้นเอง 

ที่ว่าเย็น เย็นฉ่ำ ในน้ำจิต 
ที่มิ่งมิตร มีให้ ไม่ข่มเหง 
ต้องกล้ำกลืน ฝืนกมล บอกตนเอง 
ใจเส็งเคร็ง มันไม่ฟัง ทำยังไง? ( Din )

 ต้องสั่งใจ-ใส่จาง....ลงบางเรื่อง
 อย่าเตื้องหน่อ-ต่อเนื่อง...กับเรื่องใช่
 จะห้ามรัก-ฮักล่าม...ทุกยามไป
 สงสารใจ-ใสจาน...ลงการณ์กลอน

 ชีวิตนี้.ซักน่าน-แลสั้นนัก
 จะหาญหัก.ไทจำ-ทำใจสอน
 มิได้ผิด.ศีลธรรม-สำละทอน
 มาแต่งกลอน-ตอนแกร่ง.เว้าแหว่งใจ

...................................................

din

10 พฤศจิกายน 2553 13:19 น. - comment id 1167845



จากที่อ่านๆดู  คุณตี๋ ECS ก็แต่งกลอนเพราะๆไว้หลายบท อย่าถล่มตัวเลยจ้า


แม้รักมาก เพียงใด  ใจจะขาด
ก็มิอาจ  ตัดขาด ความรักได้
เมื่อคนดี ไม่เหลือ แม้เยื่อใย
ก็จำใจ จากมา ทั้งอาวรณ์

ฟังคำพูด บอกรัก ทำใจยาก
อย่าลำบาก เอ่ยพร่ำ คำสั่งสอน
เสียเวลา ร่ายพจน์ เป็นบทกลอน
จนร้าวรอน หรือยังไม่ สะใจเธอ???

Boomerang (บ้าน Hort39 )

19 พฤศจิกายน 2553 13:50 น. - comment id 1169736

 เหมือนว่าเราคุ้นเคยฉันเลยปรับ
 แต่เธอกลับยับยั้งกลัวพลั้งเผลอ
 ยามฉันหวนครวญใคร่อยากได้เจอ
 คงละเมอเพ้อเล่น..ไม่เป็นควร

.............................................

+ comment แสดงความคิดเห็น