ปล่อยความรู้สึกให้ลอยเคว้งคว้าง ระลึกสัมผัส "บ้างชัด" "บ้างพร่าเลือน" แตกต่างเพียงเสี้ยว ละม้าย... คือคิดและระลึกดุจกัน วัย วัน ที่โรยร่วง ล่วงไป และไร้ประโยชน์จะฉุดรั้ง ปราศสิ้นข้อยกเว้น เราล้วนแพ่พ่ายต่อกาลเวลา (เสมอกัน) ท้องฟ้าและสายน้ำที่สะท้อนพบในแววตา บอกเล่าได้แค่ปรารถนาในวันวาน ความจริงได้ล่วงผ่านไปแล้ว มีแต่ความทรงจำ ที่อาจดื่มด่ำ... ยามคิดและระลึกนั้น ระหว่างความสุขหรือความเศร้า ใคร "นิยาม" ฉัน-เธอ หรือชะตากรรม ................................. พระศุกร์ที่ ๑๕ ตุลาค์ ๕๓ / แทนคุณแทนไท
แทนคุณแทนไท 15 ต.ค. 2553 17:27 น. - ID 137379 
1285
4
0
15 ตุลาคม 2553 21:05 น. - comment id 1162182
ที่ 1 ใสสะอาด สบายๆ รู้สึกช่วงนี้พร่าเลือน เบลอๆเหรอ สงสัยได้เวลาตัดแว่นอ่ะป่าวคุง
15 ตุลาคม 2553 22:01 น. - comment id 1162189
สวัสดีคะ คุณแทนคุณแทนไท Gemini58 เอามาเผื่อคะ
15 ตุลาคม 2553 22:30 น. - comment id 1162203
เข้ามาอ่านบทกลอนครับ
16 ตุลาคม 2553 07:21 น. - comment id 1162219
อืมมม อารมณ์ความรู้สึกของคนเราก็ขึ้นๆลงๆเหมือนระดับน้ำทะเลนะคะว่าป่ะ
16 ตุลาคม 2553 13:05 น. - comment id 1162259
เพราะครับ ได้อารมณ์ดีครับ
16 ตุลาคม 2553 15:30 น. - comment id 1162269
...คงจะเป็น..ความคิด..ร่วมกับ..จิต..ของเรา..ที่จะตั้ง..นิยาม..เหล่านี้ขึ้นมา.... อย่าให้ชีวิต..อยู่กับอดีต...และอนาคต.. ชีวิต...ควรอยู่กับ..ปัจจุบันกาล...จึงจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง..ทำวันนี้ให้มีความสุขและดีที่สุดค่ะ...
16 ตุลาคม 2553 16:13 น. - comment id 1162274
ขันในความเศร้าบางครั้งค่ะ
16 ตุลาคม 2553 20:28 น. - comment id 1162302
8 กุมภาพันธ์ 2554 18:26 น. - comment id 1184040
รักเธอรักเท่าเล่าไม่หมด สวยงามหมดจดสะกดกว้าง แย้มยิ้มพริ้มพร้อยชะม้อยคว้าง โลกสวยจางจางอยู่ในใจ พิศพบสบตาใบหน้าหวาน กดเก็บอาการสะท้านไหว ทรวงสั่นหวั่นกลัวไปทั่วนัยน์ เกรงใครเขาแข่งเข้าแย่งครอง เช้าสายบ่ายคล้อยละห้อยหา ฝากลมฝากฟ้าเวหาห้อง ความคิดนิดหนึ่ง ซึ้งตรอง ลอง เห็นฝนหล่นคว้างที่ว้างฟ้า นั่นคือปรารถนาของใครเล่า ยามเช้าเย้ายิ้มลิ้มรสหวัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
