1. ๏ แล้วกำแพงก็พังทลายลง... มิอาจคงแล้วซึ่งความเข็มแข็ง คลื่นพายุอารมณ์กระหน่ำแรง โหมทิ่มแทงไปทั่วทุกอณู ๏ เสียงหัวใจรัวรอบ..จนหอบสั่น ปล่อยอัดอั้นบีดเค้นที่เป็นอยู่ กรีดร้องสะอื้นรั้ง..แล้วพรั่งพรู กรากกรูไปด้วยสิ่งอันชิงชัง ๏ ปานทะลักทลายแห่งสายน้ำ ซัดกระหน่ำโถมหาอย่างบ้าคลั่ง ขมขื่นปวดร้าว..เข้าประดัง เกินจะยั้งแล้วฤทธิ์ความปวดร้าว ๏ ไม่เหลือรอยแววตา..อันอ่อนโยน หากคุโชนด้วยแรงอันแข็งกร้าว ยามนี้..ใดจักแรงเท่าแสงพราว ที่ลุกวาวโชนช่วงสองดวงไฟ ๏ ปานจะเผาทุกอย่าง..ที่ขวางหน้า มันหนักหนาแล้วจน..จะทนไหว มิรู้หรือ...คนคนนี้..ก็มีใจ เหมือนใครใคร..ที่เห็นที่เป็นกัน ๏ แค่ดอกไม้ต้อยต่ำ..เขาย่ำยี ไม่เคยมีงดงาม..แม้ความฝัน ผ่านปี..ผ่านเดือน..ผ่านวัน ไม่เคยมี..ปัจจุบัน..นิรันดร ๏ ขมขื่นอยู่กับการไร้ความหมาย แฝงเงาร้ายพิษพอก..คอยหลอกหลอน เนิ่นนาน..ร้าวลึกผลึกตะกอน คอยกัดกร่อนเกินรั้ง..พังทลาย 2. ๏ เนิ่นนานกลางคลื่นถา..แห่งพายุ โถมประทุท่วมท้นสู่คนพ่าย ฝ่ากระแสทุกข์ทน..ทุรนทุราย ปล่อยฟูมฟายจนกว่าจะสาใจ ๏ ที่สุดพายุกาล..ก็ผ่านพ้น เหลือระคนบอบช้ำ..การร่ำไห้ หนึ่งร่างกอดกาย..ที่หายใจ หลับใหลไปด้วยฤทธิ์ความอ่อนแรง ๏ หยาดน้ำยังคงปริ่ม..เปื้อนใบหน้า ตราบเวลารุ่งฉาย..ขึ้นพรายแสง ผ่านราตรีพายุลิ่ม..คอยทิ่มแทง จะแกร่งขึ้น..หรือขลาด...ไม่อาจรู้..
เพรง.พเยีย 6 ต.ค. 2553 05:37 น. - ID 137248 
1401
4
0
6 ตุลาคม 2553 10:03 น. - comment id 1160536
นิ่มนวล ไพเราะค่ะ
6 ตุลาคม 2553 10:38 น. - comment id 1160553
โดนใจจังเลยค่ะ
6 ตุลาคม 2553 11:24 น. - comment id 1160574
แต่งได้เยี่ยมจริงๆจ้า
6 ตุลาคม 2553 13:40 น. - comment id 1160622
โดนใจสุดๆเลยค่ะ แวะมาอ่านกลอนดีๆ และทักทายค่ะ
6 ตุลาคม 2553 19:44 น. - comment id 1160713
แต่ละบท บาดใจจังค่ะ แต่บทนี้นี้ บาดจิตแทบจะขาดรอน.. "แค่ดอกไม้ต้อยต่ำ..เขาย่ำยี ไม่เคยมีงดงาม..แม้ความฝัน ผ่านปี..ผ่านเดือน..ผ่านวัน ไม่เคยมี..ปัจจุบัน..นิรันดร" คุณเพรงเพยีย สบายดีนะคะ
6 ตุลาคม 2553 20:45 น. - comment id 1160733
6 ตุลาคม 2553 23:30 น. - comment id 1160766
เพียงคลื่นถาขื่นขมอารมณ์ป่วน ร้าวเซซวนด่วนสรุปไฉน หลงเล่ห์ทะเลรัก-ชังหักใจ ย่อมมีได้-เสีย..แท้ไม่แน่นอน
8 ตุลาคม 2553 12:10 น. - comment id 1161113
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
