เมื่อสายไยแห่งรัก พักขาด สายใจวาด ขาดฝัน หวั่นไหว ทางแห่งรัก เริ่มคลอนลงทันใด สิ่งที่ได้คือช่องว่างระหว่างเรา เธอเริ่มหมดรักฉัน ลงมากแล้ว คำว่า "แห้ว" เริ่มชัด เมื่อไร้เขา คำว่า "ห่วง" เริ่มลาย คล้ายกับเงา ความโง่เง้า เริ่มเข้า แทนกันและกัน ฉันอยากบอกเธอไว้ ให้เสมอ แม้นตัวเธอ จะหมดรักฉัน นั้น แต่ความรัก ฉันยังคงให้เธอทุกคืนวัน แม้นว่ามัน จะเป็นคนโง่ในสายเตาธอ ฉันยอมโง่ โง่ที่ให้เธอมาหลอกใช้ ฉันทำได้ แค่แกล้งโง่ แอบกดไว้ เพราะฉันรู้ หากรู้ทัน รักคงขาดไป ฉันทนได้ เพราะอยากให้ครองรักนาน เห็นฉันโง่ ยิ่งโง่ เธอยิ่งชอบ มาปลอบ ครอบใจ แสร้งคำว่าหวาน หลอกปั้นน้ำ มาถ่มใจ ด้วยลิ้นสำราญ มาปลอกผลาญ หัวใจไม่ไยดี พอเธอเบื่อ เหลือไว้แค่ความเจ็บ เจ็บปานเล็บ จิ๊กเนื้อหัวใจนี้ เพราะเธอจาก ออกไปไม่ไยดี เพียงนาที แค่คำเลิก บอกรักกัน ขุนพ่ายสุรา
4 ตุลาคม 2553 11:27 น. - comment id 1160097
เจ็บถึงใจเลยนะคะ เห็นฉันโง่ เธอยิ่งชอบ แต่ก็ยอมเป็นคนโง่ของเธอค่ะ ^_^
4 ตุลาคม 2553 13:39 น. - comment id 1160135
ขอบคุณครับ ที่แวะมาอ่าน งานกลอน ของ ขุนพ่ายสุราครับ
5 ตุลาคม 2553 12:59 น. - comment id 1160342
แค่เห็นชื่อก็เมาแล้วค่ะ อิอิ แห้ว เดี๋ยวนี้เขาเปลี่ยนชื่อเป็นสมหวังแล้วนะคะ