เราจะเป็นเช่นไรเมื่อไร้รัก คงหน่วงหนักหน่วงจิตชีวิตเอ๋ย วังเวงแว่วความช้ำผ่านรำเพย ลมเจ้าเชยความหมองผ่าวสองตา รู้ทั้งรู้แต่จิตยังคิดค้าน เพราะรสหวานน้ำคำยังล้ำค่า ทั้งโศกซึ้งทึ้งรุมสุมอุรา เหนื่อยจริงหนา...ความรักอยากพักใจ แต่ยิ่งซ่อนทุกสิ่งเพื่อวิ่งหนี รักยังรี่...เหมือนรู้เราอยู่ไหน เหมือนอยากเห็นวงหน้าทุกคราไป แจ่มอยู่ในจิตฝัน...ทุกวันคืน จึงไม่อยากเผลอใจอยู่ใกล้ชิด กลัวชีวิตสั้นสั้นจะพลันตื่น หากมีรักถักสร้างอย่างยั่งยืน จะไม่สน...ใครอื่นบนผืนดิน
29 กันยายน 2553 13:17 น. - comment id 1159195
แวะมาอ่าน แต่คงตอบคำถามจากชื่อกลอนไม่ได้อ่ะค่ะ ยากกกกกกก กลอนเพราะดีจ้าาาา
29 กันยายน 2553 20:01 น. - comment id 1159231
โอโฮ..ซึ้งสุดสุด บูม...ต้องกลับมาซิวกลอนนี้นะคะ ต๊ะไว้ก่อน ไม่ยอมไม่ยอม
29 กันยายน 2553 22:56 น. - comment id 1159246
ถ้าไร้รัก..คงเฉา..