เธอกับฉัน ร่วมใจ หมายพันผูก ช่วยกันปลูก ดอกไม้ ในกระถาง หมั่นดูแล เอาใจ ไม่จืดจาง ดอกไม้ใน กระถาง งอกงามดี มาวันนี้ ดอกไม้ เริ่มเหี่ยวเฉา แม้ฉันเฝ้า ดูแล อย่างเต็มที่ ส่วนตัวเธอ นั้นเริ่ม ไม่ไยดี เจ้าดอกไม้ ต้นนี้ มันน้อยใจ ขอวอนเธอ กลับคืน มาเหมือนเก่า ครั้งสองเรา พันผูก ปลูกดอกไม้ มาใส่ปุ๋ย รดน้ำ และเอาใจ ร่วมดูแล ดอกไม้ ให้งดงาม
27 กันยายน 2553 21:43 น. - comment id 1158975
เดี๋ยวมาต่อกร..ด้วยค่ะ..ไปทอดหมูสามชั้นก่อนนะคะ (หิวจัง) .............................................
27 กันยายน 2553 22:30 น. - comment id 1158988
ขอต่อกลอนหน่อยนะครับ ต้นไม้เเห่งความรักสลักจิต ยิ่งครุ่นคิดไร้สิทธิพิศต้นไม้ เพราะรักเธอเสมอมิเสื่อมคลาย เเม้ว่าพ่ายต้นรักเธอให้เขาอื่น เธอมีสุขปราศทุกข์..ฉันสุขใจ ฉันทุกข์เท่าไรใจเธอระรื่น เเอบหวังปลูกต้นไม้รักสักข้ามคืน ยิ้มระรื่นเธอดั่งต้นไม้รัก เเม้ว่าเธอไม่เหลียวจะเเลเห็น ก็บำเพ็ญต้นไม้นี้มิหยุดพัก ต่อให้ต้นไม้นี้บาดสลัก จนลงลักษณ์เป็นเเผลรักตราบชั่วกาล
27 กันยายน 2553 22:52 น. - comment id 1158994
มันอัดอั้นเหลือเกินคุณพจนา..ผมอยากเล่าให้ใครฟังเเต่ผมไม่อยากเล่าให้เพื่อนใกล้ตัวรู้เลย... ผมรักเธอมากครับเเอบชอบมาถึงสี่ปีที่รอคอย..เธออยู่สูงมากเป็นดาวเด่นในโรงเรียนตอนเเรกผมได้ยินข่าวมาว่าเธอจะเลิกกับเเฟนเก่า..ผมเลยมีหวัง..เเต่ต้องมาเสียใจว่าเธอมีเเฟนใหมเป็นรุ่นพี่ที่ผูกผันกันมากในโรงเรียน รุ่นพี่เเฟนเธอทั้งเรียนเก่ง เป็นคณะกรรมการนักเรียนด้วยเเถมยังเป็นหัวหน้ากองร.ด เเถมยังผูกผันกับเธอมานานมาก..เขารักกันมาก..ฝันผมสลายเเล้ว...ผมพยายามทำใจครับ พยายามอยู่เเต่มันก็นึกน้อยใจนะที่ตัวเองเกิดมาไม่มีอะไรเลย..มีเเต่อารมณ์กวีที่ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์เเต่ผมได้เเต่ทำใจว่า..ผมยังวเเต่งกลอนให้เธอได้..อยู่ ผมเเอบตามดูเธอจนเธอรำคาญเธอฝากเพื่อนผมมาบอกว่าให้เลิกตามเธอ..อีกเเล้วทำไมผมสูญเสียไมพอหรือ..ผมเเค่อยากดูภาพความฝัน..ภาพที่ทำให้ผมมีกำลังใจอยู่บนโลกนี้มานานสี่ปี..ภาพเธอหัวเราะอยู่กับเเฟน...ภาพเธอยิ้มตอนอยู่กับเเฟน..ผมเเค่ได้สุขในภาพอันขมขื่นไม่ได้หรือ..ทำไม..ถ้าเธอบอกผมว่าเธอเกลียดผมสิ...ผมจะไม่เจ็บเท่านี้เลย..เธอไม่ให้ผมตามดูเธอเเล้ว
27 กันยายน 2553 23:23 น. - comment id 1158997
เศร้าจัง...โหดร้าย...ไปวัด...รดน้ำมนต์กันดีกว่าค่ะ... สถานะการณ์ช่วงนี้...ต้องพึ่งไสยศาสตร์..ได้อย่างเดียวเลยค่ะ อยากแต่งกลอนให้"กำลังใจ" จังเลย .......................................... แล้วคุณพจน์หัวอกเดียวกันเหรอ? ..........................................
27 กันยายน 2553 23:33 น. - comment id 1158999
คุณเมธาวีรำลึกครับ อายุคุณยังน้อย อนาคตของคุณก็อีกยาวไกล คุณมีโอกาสมากมาย ที่จะได้พบกับผู้หญิงดีๆ ไม่มองผู้ชายแค่เปลือกนอกเหมือนคนที่คุณรักในขณะนี้ แล้วอีกอย่าง โลกภายนอกกว้างกว่าในโรงเรียนมากนัก หลังจากที่คุณเรียนจบและทำงาน คุณยังมีโอกาสได้พบคนอีกมากมาย ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่รักคุณ คุณก็ตัดใจเสียเถิดครับ
27 กันยายน 2553 23:43 น. - comment id 1159000
ขออนุญาตแต่งให้คุณเมธาวีรำลึก..ตรงนี้ก่อนนะคะ เคยดูแล..ความสุข..ให้ทุกอย่าง คงไม่ต่าง...ที่ขอ..พอทำได้ ลืมหวงห่วง..ผูกพัน..ลืมกันไป เธอตัดใจ..แล้วนี่..จบที่ยอม เพราะไม่อาจ..ดูแล..เหมือนแต่ก่อน เชิญใจอ่อน..ตามกระแส..แพ้ทางอ้อม กลิ่นพิกุล..สร้อยเพชร เกล็ดเจ้าจอม ไหนจะหอม..ทานทน..เท่าคนมา เมื่อเคยทำ..ให้สุข...ได้ทุกสิ่ง แค่แน่นิ่ง..ทำง่าย สบายกว่า ฝากกลอนนี้..แทนคำ...ว่าอำลา เป็นสัญญา..ไร้เงา..ของเราเลย คงไม่ได้ซ้ำเติมนะคะ
28 กันยายน 2553 04:56 น. - comment id 1159018
ขอบคุณครับ คุณบูม ที่เข้ามาช่วยเพิ่มเติมข้อคิดดีๆและให้กำลังใจคุณเมธาวี
28 กันยายน 2553 06:41 น. - comment id 1159021
ดื่มด้วยกันสามคนนะคะ "ต้นไม้..แห่งความรัก" จะเป็นกลอนที่ตั้งใจแต่งให้ดีที่สุดในวันนี้นะคะ แต่...ตอนนี้ ปวดหลังมากนั่งทำงานทั้งคืนค่ะ ..........ยังม่ายด้ายนอนเลย............ อรุณนิทราค่ะ...ท่านชายพจน์ .................................................
28 กันยายน 2553 08:02 น. - comment id 1159033
จะว่าไปแล้วเราก็มีอะไรมากมายที่ต้องทำแต่จะเอามาเขียนกลอนคงไม่ได้อารมณ์เท่าเรื่องรักเนาะ...ครับเราจะปลูกต้นรักต่อไป
28 กันยายน 2553 15:02 น. - comment id 1159103
ดูแลต้นไม้ดีๆนะคะ
28 กันยายน 2553 19:37 น. - comment id 1159132
....ท่านชายพจน์ ....ผมเสียใจมากเมื่อซักครู่..ผมเขียนกลอนไพเราะลึกซึ้งมาก.. ....ไฟดับ. ....จะเขียนใหม่เดี๋ยวนี้อีกรอบซึ่งจะเจ็บปวดมากเพราะ... ...ใจหนึ่งอยากเรียกกลอนเก่ากลับมาก็ทำไม่ดีเท่า .....ท่านพจน์รอนะครับ/..ผมไม่ผิดคำพูดแน่นอน
28 กันยายน 2553 20:06 น. - comment id 1159134
ต้นไม้..ในกระถาง ปลูกว่านรักเรืองรองสองกระถาง ยามฟ้าสางเราสองได้มองเห็น เมื่อยามรักน้ำพรมสายลมเย็น ว่านโอนเอนดั่งใจดอกใบรอ แต่วันนี้ไร้ใบในกระถาง อย่าทิ้งร้างวางไว้..หัวใจขอ จะรดน้ำทั้งที่ไม่มีตอ เง่ายังรอ..เวลาและอารมณ์ เมื่อรักเราสองคนมีผลผลิ ว่านจะปริใบกล้าอย่าสาสม ชูตระหง่านสีแสดท้าแดดลม ช่วยพร่างพรมห่มรัก..ที่พักไป เมื่อยามใดในกระถางเกิดว่างเปล่า ช่วยส่งข่าวสักหน..ฉันปรนให้ ขอเพียงเธอรับรู้แค่ดูใจ มันเหมือนใครในกระถาง(ถึงอ้างอิง) ไม่ไพเราะเหมือนเก่าโปรดเข้าใจนะคะ
28 กันยายน 2553 22:36 น. - comment id 1159151
ขอแก้ไขสักกะจิ๊ดนะคะ เมื่อยามใดในกระถางเกิดว่างเปล่า ช่วยส่งข่าวเรียกหา..ถ้ามาไหว ขอเพียงเธอรับรู้ดูแลใจ ผลิดอกใบความรักให้นักกลอน..... .............................................. คืนนี้ลมพัดเย็น..ไม่มีฝน อากาศดีจัง.. เป็นวันเกิด บูม..เองแร๊ะ..มีคนโทรฯBirthday สามคนแล้ว(ท่านชายไม่ต้องค่ะ)
28 กันยายน 2553 20:28 น. - comment id 1159154
ต้นไม้ต้องมีการใส่ปุ๋ยพรวนดินและแน่นอนครับความรักก็เหมือนกันแต่ต้องอยู่บนพื้นฐานความพอดี
28 กันยายน 2553 22:00 น. - comment id 1159161
สวัสดีครับ คุณอินสวน เรื่องความรักเป็นอมตะครับ เพราะมนุษย์ทุกคนแสวงหาความรัก สวัสดีครับ คุณเพียงพลิ้ว ผมสัญญาจะดูแลให้ดีครับ สวัสดีครับ คุณบูม กลอนไพเราะครับ เพราะแต่งออกมาจากหัวใจ.. ขอบคุณมากที่พยายาม สวัสดีครับ คุณหมึกใหม่ เห็นด้วยครับ จะต้องอยู่บนพื้นฐานของความพอดี ขอบคุณครับ
29 กันยายน 2553 00:16 น. - comment id 1159172
แก้คำผิดค่ะ...ทำให้ความหมายผิดไปด้วย บรรทัดที่ ๘ เง่า...แก้เป็น...เหง้า..... พวกพืชตระกูลว่านจะมีการทิ้งใบ..ดูเหมือนตายหรือหายไป .........แต่พอถึงฤดูจะแตกใบ แทงหน่อเองค่ะ .........แต่งอย่าลืมใส่"ความรัก"...นะคะ .........ก็เป็นเป็น..แห่งความรัก...(ของเราไง) ............................................
29 กันยายน 2553 08:37 น. - comment id 1159176
นำมาฝากค่ะ..ต่อกลอน"ปลูกหัวใจในกระถาง"(ที่บ้านอื่นค่ะ) เมื่อปลูกปักหักชำทำกับที่ "กำลังใจ"ที่นี่ให้ก้าวต่อ มิเคยลืมน้ำใจรดใส่กอ ดอกจึงชอชู่เด่นเห็นแต่ไกล เป็นน้ำเดิมใสฉ่ำดั่งน้ำทิพย์ อยู่ไกลลิบกลิ่นกลอนภมรใกล้ สองมือโอบแสนอุ่นกรุ่นภายใน เป็นเยื่อใยให้อยู่อย่างคู่ครอง เมื่อหนักนิดเบาหน่อยปล่อยลงบ้าง มีห้องว่างยามเปลี่ยวได้เกี่ยวข้อง หลังคาเอียงระเบียงยื่นค่ำคืนมอง โดนละอองฝนพรำก็ทำใจ ............................