เมื่อวานนี้ ในความนื่งเงียบงันมันแสนเศร้า ทุกข์รุมเร้าศุกร์และเสาร์ยามคิดถึง จวบอาทิตย์พิศผ่านวันวานพึง ห้วงคำนึงลึกซึ้งเจ็บ..เจ็บเหลือใจ นั่งเขียนกลอนทุกวรรคตอนคลอนน้ำตา มีความล้าดั่งคล้ายเพื่อนเหมือนอยู่ใกล้ นั่งนิ่งเหงาเศร้าในจิตคิดถึงใคร แม้จะรู้ว่าใจของเธอไม่รักเรา บั่นบากจิตพินิจคิดถึงชีวิต ในดวงจิตมีครวญแต่ความโศกเศร้า ทำอะไรก็ใช่จะทุเลา เพราะความเขลาเบาปัญญาคราชีวิต วารวันมันเหมือนจะตามย้ำ ความระกำช้ำชอกชำรอกจิต มีความขมระทมล้าดั่งยาพิษ ไม่มีสิทธิแต่จิตก็ยังรัก อยากจะสนทนาตรงหน้าเธอ อยากจะเจอเสมอคิดถึงนัก อยากครวญล้าผ่อนพิงไหล่เธอพัก อยากสลักเธอไว้ในหัวใจ ทุกทีคราเจอหน้าที่โรงเรียน คลื่นไส้เหียนจนเรียนไม่เข้าใจ รู้เสมอว่าเฮ้ยมันไม่ใช่ นี้อะไรเป็นบ้าทำไมไม่เรียน พอลับหน้าวางเวลาซักซ้อมท่อง พร่ำรวนท่องกระตุกอย่างที่เขียน เจอหน้าเธอจะพูดคำที่เธอเพียร ได้จำคำที่เรียนรู้ไว้ในใจ พอซ้อมแล้วเจอหน้าพูดไม่ได้ ใจสลายอยากตายล้มลงไป เหนื่อย..รู้อยู่แล้วเธอคงไม่ปันใจ พูดอะไรร้องไห้ให้ใช่เธอรัก เมื่อวานนี้พยายามครั่มครามจิต ให้ขบคิดถึงสิทธิรักฟ้าห้ามหัก ถึงยังไงหัวใจฉันก็จะรัก ตรึงสลักเธอไว้ในใจเดียว อยากจดจำเมื่อวานนี้ที่ท่องคำ รักบอกช้ำระกำซ้ำแสนเปล่าเปลี่ยว ได้บอกรักเธอได้เป็นนับพันเที่ยว ไม่ข้องเกี่ยวภาพเขารักกับเธอ ผ่านมาแล้วไม่แคล้วต้องเจ็บปวด เจ็บร้าวรวดครวญพร่ำจนนอนเพ้อ เมื่อวานนี้ฉันนั้นยังมีเธอ ได้พบเจอเมื่อวานนี้...วันนี้เล่า (ไม่เห็นมีใครเลย)
เมธาวีรำลึก 22 ก.ย. 2553 21:33 น. - ID 137041 
1353
0
0
22 กันยายน 2553 22:28 น. - comment id 1158038
รวบรวมความกล้า แล้วบอกเธอ อย่างที่ใจอยากบอก แล้วคอยฟังคำตอบ หรือการแสดงท่าทีของเธอ ก็จะรู้ว่า เธอคิดอย่างไร..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
