อิจฉา

เมธาวีรำลึก

อิจฉา
อิจฉาอยากเกิดมา......เป็นเขา                                                                      หวังว่าเธอจะรักเรา.........ได้บ้าง
แต่เราต้องเศร้าเธอ-...... รักเขา มากนา
รักเรามันเจือจาง.............อิจฉาเต็มที
กรองรสพจนาเต็มปรารถนา
บรรจงอักษราจากดวงใจ
ลงฉันทลักษณ์สลักไว้แม้ห่างไกล
ชั่วกาลกัลป์อสงไขยใจรักเธอ
เราไม่อยากอยู่ต่อโดยไร้เธอ
รู้เสมอรักครวญได้แค่เพ้อ
ฟ้ากำหนดมิหลั่งลดความรักเธอ
แม้ไม่มีสิทธิเจอสำนึกดี
เธอรักใครในโลกาฟ้าจวบดิน
ยังมิสิ้นความรักในหทัยนี้
ตราบให้ตายวิญญานจะต้องพลี
เพราะชีวีเพราะเธอเป็นเจ้าของ
ก่อนจะสิ้นวิญญานพรากจากโลก
จะสิ้นทุกข์ดับโศกโลกมัวหมอง
จะต้องสิ้นสลายตามครรลอง
ฉันขอร้องแค่เธอมาหากัน
มาหาเราในวันที่เราเศร้า
มาหาเราในวันเหงาเหนื่อยแรงฝัน
มาหาเราได้ห่วงใยกันและกัน
มาหาเราได้คุยกันมันก็ดี
บางครั้งคราอิจฉาคนเธอรัก
ได้รู้จักได้รักกันอย่างน้องพี่
ห่วงใยกันเขานั้นช่างโชคดี
ที่ได้มีเธออยู่ข้างกายใจ
เราเห็นเธอซื้อขนมนมให้เขา
เราหมองเศร้าชีวีนี้ไร้คนให้
เราเจ็บป่วยระโรยแรงไม่มีใคร
เขาเป็นไรใจของเธอเพ้อห่วงหา
ยอมรับเรานั้นเศร้าและเหนื่อยอ่อน
ทุกวรรคตอนคลอนจากใจที่อ่อนล้า
คิดถึงเธอเสมอกาลเวลา
แต่ว่ามันมิอาจพาเธอมารักเรา
นอนร้องไห้เมื่อคืนฝืนอัดอั้น
แต่ละวันฉันอิจฉาอยากเป็นเขา
คงโชคดีที่เธอมารักเรา
อาจจะเพลาทุเราเศร้าให้หายไป
เขาช่างโชคดีที่ได้เกิดมา
ฟ้านำพาให้เธอมาอยู่ใกล้
เราช่างโชคร้ายเศร้าเหลือใจ
เกิดมาเป็นอะไรก็ไม่รู้