๐ เธอเล่าเรื่องเนื่องนับที่ซับซ้อน กว่าจะรอนแรมลง..อสงไขย ชั่วกัปกัลย์ล้านล้านหมื่นฉันตื่นใจ แล้วร่ำไรรักเรา..ว่าเท่ากัน ๐ ความลึกซึ้งตรึงใจที่ได้รับ มันหายวับยามไหน? ถึงไหวหวั่น หรือฟ้าหลงลงโทษให้โกรธกัน ต่างรำพัน..เหมือนเพื่อมีเยื่อใย ๐ ฉันเป็นโรคหลงรักไม่ยักลด แต่ประชดจืดจางแล้ววางให้ เธอก็ทำเช่นนั้นเหมือนฝันไป ตกลงใคร? ยังปลูกความผูกพัน ๐ ฉันเล่าเรื่องเคืองคับที่ซับซ้อน นอนกอดหมอนครวญคร่ำยิ่งช้ำขวัญ อสงไขย..ใจเผลอเพ้อทุกวัน เธอหรือฉัน..ที่ท้อและรอคอย? ๐๐ จะเขียนลงตรงไหนก็ได้หมด จะพูดปดกี่ที?..ดีเป็นร้อย จะผิดถูกไม่สำคัญฉันเพชรพลอย ใช่เป็นดินย่ำรอยคอยคนเดิน ๐๐ ก็ไม่มีทีท่าให้น่าห่วง คิดผูกพ่วงช่องว่าง..ที่ห่างเหิน ชั่วพริบตาการกระทำก็ช้ำเกิน แค่บังเอิญพร่างพรมต้องห่มใจ ๐๐ จะเล่าเรื่องเฟื่องฟุ้งเป็นคุ้งน้ำ ไม่ครั่นคร้ามพร่ำเพ้อเธอทำได้ แต่ตัวฉันใช้น้ำตาแทนอาลัย แล้วจากไปชั่วกัปกัลย์เท่าสัญญา ๐ ใจหล่นหายหลายหนในผลรับ แม้ยามหลับน้ำตาไหลอย่างไร้ค่า นี่คือการจากตายนอกสายตา ไร้ชีวา..แม้ชีวิตไม่คิดรอ ๐ กับเรื่องเพียงเล็กน้อยเห็นรอยช้ำ สีม่วงคล้ำนานเนาว์จนเราท้อ กี่ภพชาติคราดคราน้ำตาคลอ ไม่เพียงพอเรียงร้อย...ความน้อยใจ ๐ อสงไขยเป็นบ่วงคล้ายห่วงรัด คอยวันนัด..วันนั้น..คือวันไหน? กี่ล้านล้านพบพรากกระชากใจ อจินไตย..ในอารมณ์ต้องข่มลง ๐๐ อยู่ที่ใจของเราคิดเอาหมด อยากกำหนดกลับยุ่ยเป็นผุยผง อยากชำระกะกาลทะยานยง มันขัดขืนฝืนตรง..ไม่ลงตัว ๐๐จากเพื่อยังฟังอยู่ผู้สดับ จากเพื่อจับจิตกรอบในขอบรั้ว จากเพื่อลบอสงไขยเยื่อใยบัว จากเพื่อมัวหม่นหายจากสายตา ๐ แม้ไม่เคยพบพักตร์..แต่รัก..ห่วง ยากเลยล่วงบังอาจ"ปรารถนา" อจินไตย..ไหลหลงฟ้าส่งมา เป็นสัญญาผูกพัน..นิรันดร์ใจ ๐ เมื่อไม่อาจ-วาด-วง-ให้คงว่าง จึงเคว้งคว้างเหมือนกับจะรับได้ เป็นกรรมซ้อนกรรมซากไหลหลากไป หยุดที่ใด?ที่นั่น..คือปัญญา ๐ อสงไขย..ใจเรา..มีเขาอยู่ จึงยังกู่เรียกปรับ..กลับมาหา จวบถึงวัน..อาถรรพ์สิ้นสัญญา กาลเวลาอาลัย..คงคลายลง
Boomerang 16 ก.ย. 2553 14:21 น. - ID 136909 
1157
2
0
16 กันยายน 2553 14:43 น. - comment id 1156411
อ่านแล้วซึ้ง เศร้าใน ฤทัยนัก เธอเล่าเรื่อง ความรัก ที่ผิดหวัง อยากบอกว่า สงสาร เธอเสียจัง จนน้ำตา ฉันหลั่ง หยดใส่ Com.
16 กันยายน 2553 15:37 น. - comment id 1156507
อย่าใจอ่อนผ่อนปรน..ลนหาที่ พ่อบัวคลี่น้ำตาหยด..มดยังหอม ปากช่างหวานขานไข..หัวใจปลอม ถ้าฉันยอมหลงเชื่อเป็นเหยื่อชาย ระวังเถอะคอมฯจะช๊อต..นะยอดรัก คนเสียหลักไร้ผลจะขวนขวาย เธอยิ่งย้ำช้ำด้วยช่วยบรรยาย จะวางวายหลงกล..ถ้าซนตาม อ้าวววว...เห็นใจก็ไม่ได้/ทำอะไรผิดหูผิดตาไปหมดค่ะ
16 กันยายน 2553 23:03 น. - comment id 1156574
หวัดดีจร้า ... คุงบูม( ขอเรียกแบบนี้เรยนา...อิอิ ) ถูกเรย....ใช่เรยยยย... ความรู้สึกที่สุดบรรยาย... ไร้คำใด... ให้ใจกระจ่าง....จิงๆ... อสงไขย เกินใจ จะใคร่รู้ ประสงค์ชู้ ชื่นรัก ประจักษ์ขวัญ ประทินใจ ใคร่พร้อม ก็ยอมกัน ไปท่องฝัน ชื่นรัก ประจักษ์จินต์ อีกหนึ่งนัย ใจคง อสงฯจิต ไขข้องผิด รอยฟก เคยผกผิน แม้รักมาก หลากไหล น้ำใจริน แล้วไยจินต์ มิสิ้น รอยกินใจ ฝากบทนี้...ไว้ด้วยนา...
16 กันยายน 2553 23:35 น. - comment id 1156578
ขอบคุณท่านชายพจน์ กับ คุณหญิงกีรติ
เวปนี้มีเชื้อ....ทั้งนั้นแฮะ
17 กันยายน 2553 11:58 น. - comment id 1156648
เป็นโรคหลงรักเหมือนกันค่ะ หลงกลอนของบางคน อ่านแล้วซึ้ง แต่ไม่อยากเจอตัวจริง กลัวผิดหวังค่ะ อยู่ในโลกฝันแบบนี้ไปเรื่อยๆ แต่งกลอนกันให้เพลิดเพลิน
4 ตุลาคม 2553 02:46 น. - comment id 1160067
ต่อตัวเองก๊ะได้เมื่อหมดทาง รักษา หันหน้าสู้ ด้วยไม่รู้ เหตุกาล จะนานไหม? เป็นโรคร้าย หายยาก กระชากใจ จะรอใคร? เป็นยา ก็ล้าทรวง ได้แต่รอ ขอฝน จากบนฟ้า ต้องเงยหน้า เผื่อว่า น้ำตาล่วง จะไหลหล่น ปนเปื้อน ที่เหมือนลวง จากผลพวง ความคิด เคยผิดมา แม้หมดทาง รักษา..กลับมาบ้าน เหลือวงศ์วาน เพื่อนกวี..ที่มีค่า จึงฝึกจิต คิดวาง อย่างหลวงตา ขอเพื่อนยา รับฟัง ประทังใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
