เพียงเพราะลมพริ้วผ่าน ก็ ราญร้าว เพียงเพราะก้าวเพลินพลั้งหวังเพียงว่า ลมปากหวานเพราะพร่ำจำนรรจา จึงชักพาใจลอยเพราะถ้อยคำ สัญญาลวงลมลอยค่อยค่อยเจ็บ อยากจะเย็บแผลตรึงซึ่งระส่ำ หลงลมเหิน เยินยอ พนอนำ หวานน้ำคำ น้ำหน้าชาย กลายเป็นขม เพราะเพียงลมแผ่วแผ่วแล้วก็ผ่าน เจ็บจึงนาน เนิ่นนัก รักติดหล่ม ร้อยคำพูด พันคำอ้าง อย่างลมลม ยังชื่นชม จมวจี ที่แสนลวง เขาเอาล้านเหตุผลมาปรนเปรอ ใจจึงเผลอเชื่อใจไม่เคยห่วง ใจจึงมั่นมุ่งหวัง ในทั้งปวง จึงทั้งทรวงแทบมลาย กลายเป็นลม สัญญาร้างแรมเลือน เหมือนละเมอ ก็เมื่อเจอความจริง ยิ่งกว่าขม ร้อยสัญญา ใครต่อใครหลายคำคม จึงต้องจม น้ำตาเหงา เราผู้เดียว ลมปากหวาน หว่านไว้ ไม่เคยนับ เสียงสดับ เคยตระหนัก สักประเดี๋ยว สัญญา ล้านเล่มเกวียน เพียรนักเชียว คงจะเที่ยว แจกจ่าย หลายร้อยพัน เพียงเพราะลม พริ้วผ่าน สะท้านหนาว หวังสกาว เริ่มเลือน เหมือนรอยฝัน ลมรักเร่ ล่องลอย อีกร้อยพัน เหลือเพียงวัน วังเวงใจ ในลมลวง (ม้าก้านกล้วย)
1 กันยายน 2553 18:59 น. - comment id 1154066
อ๊ะ...นั่นแน่ พี่ม้าฯมาเงียบๆ ขอบคุณที่พี่กลับมาฝากผลงานให้ได้อ่านอีกนะคะ หวังว่าพี่คงสบายดีนะคะ ระลึกถึงเสมอค่ะ
2 ธันวาคม 2553 12:53 น. - comment id 1171405
ทำใจดีๆไว้นะคับความเจ็บปวดของการผิดหวังใครๆรู้ดี...กำลังใจเป็นเรื่องสำคัญนะจ๊ะ