"มีบ้างไหม...ใครจะเอา"

จับปากกาบรรเลงกลอนเพื่อเอาชัย
กลัวแต่งไปแล้วไม่เพราะสะเนาะหู
คนก็เหี่ยวกลอนก็ห่วยซวยน่าดู
อยากใคร่รู้ถ้าแต่งไปใครจะชม
คนชำนาญกับความเศร้าใคร่ขอบอก
โดนหญิงหลอกให้เจ็บช้ำจำขื่นขม
ภรรเมียมาเขี่ยทิ้งยิ่งตรอมตรม
เลยซานซมกลับบ้านเก่าที่เรามา
ยังปวดเศียรเวียนเกล้าอยู่ร่ำร่ำ
คนก็ดำนามไม่เพราะพอรับรู้
มีความจนแถมมาอีกดูสิดู
พวกติดหรูเลยจากไปไม่แลตา
อยากจะมีคนที่คอยเคียงคู่ใจ
เหมือนหยักไย่ที่เคียงคู่ฝาผนัง
เหมือนรอยร้าวในตัวตึกคล้ายจะพัง
หวังสักวันคงมีมิตรมุ่งมองมา
คิดทบทวนเรื่องความหลังนั่งตัวนิ่ง
เคยรวยจริงนารีวิ่งรี่เข้าหา
ตอนนี้จนคนรักเลยไม่เหลียวมา
นี่แหละหนาใจนางเหมือนทางเกวียน
ปวดกระบานจริงจริงมิได้หลอก
คนช้ำชอกยังรอรักอยู่ตรงนี้
เหมือนยาจกขอเงินทานคนมั่งมี
คนดีดีมีบ้างไหมใครจะเอา