เธอรักเขา-ฉันรักเธอ

เมธาวีรำลึก

เราไร้สิทธิ์แต่จิตก็ยังรัก
ยากจะหักราญใจสุดแสนยาก
 แม้จะรู้อนาคตต้องลำบาก                                                                                
รู้ว่าหากรักเธอต้องรอคอย
รู้ว่าการรอคอยต้องทั้งชาติ
คล้ายคมบาดมีดเฉือนใจเศร้าศร้อย
ต้องทำใจให้ปลงวางและต้องปล่อย
แล้วค่อย..ค่อยปล่อยใจให้ตายช้าช้า
คนเธอรักยากเทียบ..เรานั้นได้
รู้เมื่อสาย..รู้เมื่อตรม..รู้เมื่อล้า
เธอไม่รักกึ่งชังด้วยสายตา
แต่ฉันบ้ารักเธอคงหนักมั่น
กลอนบทนี้คงขาดความไพเราะ
มีทำนองเสนาะเพราะรื่นหู
ก็เชิญเบิกหัวใจให้ออกดู
แล้วจะรู้ทุกบทประพนธ์ใจ
ยังคงรักเสมอรักแต่เธอ
แม้จะเพ้อภาพเธออยู่ในใจ
ไม่มีวันได้รักได้อยู่ใกล้
หวังลูบไล้กายเธอ..ได้แค่ฝัน
รู้เสมอเธอคงจะรักเขา
ส่วนเราเศร้าเหงาเหนื่อยหน่ายแต่รักมั่น
หวังว่าเธอจะมาอยู่ได้ด้วยกัน
แต่แค่ฝันพรั่นถึงเธอเสมอแน่ว
ยามกินข้าวนึกภาพสาวมาเคียงใกล้
ในหัวใจร่ำไห้เสียงเบาแผ่ว
คิดถึงเธอเสมออย่างแน่แน่ว
ทนนั่งแก่วรักข้างเดียวเปลี่ยวรุ่มกาย
ยามหลับฝันมีเธออยู่เคียงข้าง
ไอเบาบางความจริงยังโหดร้าย
เธอรักเขาฉันรักเธอมิรู้คลาย
ร้องร่ำไห้ใจสลายเพียงเดียวดาย
วันนี้เห็นเธอเดินเคียงกับแฟน
ใจหวงแหนยิ้มขมขื่นฝืนไม่ได้
เราจะหึงแต่เธอมิรู้คลาย
แม้โลกร้ายคล้ายบอกทำ..ได้แค่นี้
ใจระทมเห็นเธอก้าวมากับเขา
เรานั้นเศร้าบนสะพานลอยแห่งนี้
ที่ที่ได้มองเห็นเมธาวี
สุรศักดิ์มนตรีที่เจอเธอ
รู้เสมอว่าเธอนั้นรักเขา
ส่วนฉันเศร้าเหงาแต่..รักเธอเพ้อ
รู้ว่าเขารักมั่นรักแต่เธอ
ฉันละเมอรักเธอเพียงคนเดียว