เมธาวีรำลึก

มีเธออยู่ประทับทรวงกลางดวงใจ
อยากอยู่ใกล้นางฟ้าจากสวรรค์
เธองดงามทั่วพิภพยากเทียบทัน
เเต่กระนั้นรักเธอไม่ใช่เรา

หลงรักเธอนางฟ้านัยน์ตาฝัน
งามกว่าจันทร์เดือนเเรมคล้ายปลุกเร้า
มีเธออยู่ในใจเป็นดั่งเงา
เเม้มีเขาชายคนนั้นที่รักเธอ
ก็ยังคงรักมั่นเลือนจางยาก
เเม้ลำบากทำได้เเค่พร่ำเพ้อ
ถึงยังงั้นฉันนั้นยังรักเธอ
รักเสมอเเม้เธอจะเกลียดชัง
ไม่มีวันฉันนั้น..รู้รักเธอ
ไม่พร่ำเพ้อเเม้รักเธอเข้าอย่างจัง
ไม่คิดถึงเเม้เศร้าบ้างอย่างโศกสังข์
ไม่ยับยั้งหัวใจที่รักเธอ
คืนหนึ่งครานั้นฝันถึงนางฟ้า
ดั่งเวลาหยุดนิ่งรอพบเจอ
รักมั่น..ชั่วนิรันดร์..ฟังพร่ำเพ้อ
ยังรักเธอเสมอนี้ตลอดไป
เอื้อนเอ่ย..ชื่อนางฟ้าเมธาวี
ฉันคนนี้ประทับเธอกลางดวงใจ
เเม้ว่าเธอจะอยู่เกินเหินห่างไกล
ห่างเเค่ไหนใจรักเธอเสมอมา
จะจดจำเรื่องราวสาวคนนี้
เมธาวีสามานุที่ฉันกล้า
มีชีวิตที่ดีทุกเวลา
ก็เพราะฟ้าบุพกรรมบุญกำหนด
จารึกถึงเธอเสมอยากเธอรู้
เเต่ก็อยู่เพราะรักเเสนรันทด
เก็บเธอไว้ในใจด้วยการจด
เป็นบทกลอนเเทนทดรักมิจากจร
ความรู้สึกมากมายเกินอัดอั้น
ยากบรรยายความฝันเป็นอักษร
ต่อให้เขียนโคลงฉันท์รักเป็นบทกลอน
ก็มิอาจสั่นคลอนรัก..มั่นต่อเธอ