"คนที่สูญเสียดวงใจ"

"เทียนกลางวัน"

ยืนมองฟ้า...ในคืนวันที่มืดมิด
ทิ้งดวงจิตทิ้งความฝันเพียงเท่านี้
เหม่อมองหา...แสงจันทราที่ควรมี
ราตรีนี้สิ้นดวงจันทร์...แล้วหรือไร
ทรุดตัวลงนั่งกล้มหน้า ณ ตรงนั้น
ความเจ็บมันยังคงอยู่...มิจางหาย
สิ้นแสงจันทร์แสงของดาวเลยมลาย
ลาลับหายจากสายตาไปพร้อมกัน
ลมกรรโชก...พัดหวีดหวิวอยู่ข้างหู
เหมือนรับรู้ถึงบางสิ่งในหัวใจ
อยากให้พัดความเจ็บช้ำ...นั้นออกไป
ให้สุดไกล...จากสายตาที่ควรมี
เสียงคำรามดั่งสนั่นอยู่กลางฟ้า
เบื้องนภาคล้ายจะพังในครานี้
เธอมาจาก...ไปทำไมละคนดี
แล้วฉันนี้จะยืนคู่เคียงข้างใคร
น้ำตาฟ้า...ร่วงลงมาพาหมองหม่น
มิต่างจาก...ใจคนอยู่ตรงนี้
ความรักยังเกาะกุมอยู่นับนานปี
ไยฟ้านี้...มาพรากเธอ...ไปจากกัน
ฝนซัดสาดใส่ดวงใจที่เจ็บช้ำ
เหมือนตอกย้ำ...ลึกเข้าไปใจดวงนี้
มีร่างกายแต่เหมือนไร้...ดวงชีวี
วันนี้มีชีวิตอยู่...ก็เหมือนตาย
พยุงตัวก้าวเดินไปจากตรงนั้น
หมดแล้วฝัน...ต้องทนกับใจสลาย
ให้น้ำตาจากฟากฟ้า...ชำระกาย
อยู่หรือตายสิ้นความหมาย...เมื่อขาดเธอ
ขอจงหลับ...ให้สบายนะคนดี
ถึงหัวใจคนคนนี้...แหลกสลาย
แต่ความรักจักคงอยู่ไม่มลาย
ไม่มีวันลบเลือนหายจากอุรา
คงได้แต่...ตัดพ้อต่อว่าฟ้า
ว่าพารักเดินเข้ามาในครานี้
แล้วทำไม...เอากลับไปไม่ไยดี
ยอดดวงใจสุดชีวีขอคืนมา
ต้องสู้ทนอยู่บนโลก...ความเป็นจริง
ไม่มีเธอ...ทุกสิ่งคงไร้ความหมาย
แม้มีคนบนโลกนี้อีกมากมาย
มิวางวายรักที่มีที่ให้เธอ...