เฝ้าครวญคร่ำถึงอยู่เเต่ตรู่สาง สะอื้นพรางทอดเพียงสำเนียงเขา เช้ายันค่ำคงคอยเเต่รอยเงา อาวรณ์เร้าอารมณ์เกินข่มใด ถึงคราทุกข์จำทนเปล่าป่นยิ่ง ถูกเขาทิ้งจนท้อเกินรอไหว น้ำตาเอ่อล้นอาบทอทาบใจ จนหมองไหม้เปล่าเปลี่ยวอีกเดียวดาย คิดถึงเขาเกินกว่าข่มตาหลับ เวลาลับล่วงนานจนผ่านหาย โอ้อกนี้ร้าวรอนขอวอนชาย อย่าใจร้ายนักเลยด้วยเคยเคียง โปรดเถิดนะเห็นใจผู้ไหวหวั่น อย่าปิดกั้นขอเเต่เเค่ยินเสียง ใจดวงเจ็บช้ำจังด้วยหวังเพียง ยินสำเนียงเขาเอ่ยเปรยวาจา หรือเขามีคนใหม่จึงไกลกลับ มา*เลือน*ลับลืมเราคอยเฝ้าหา เคยพร่ำกล่าวคำกรุ่นคุ้นอุรา วันนี้หนาร้างกันปล่อยฉันคอย หากว่าห่างเปลี่ยนหายจนคลายหวน เพราะคำป่วนแปรไปจนใจถอย มีหญิงอื่นเอมอกให้กกกลอย ขอเพียงร้อยคำฝากเพื่อจากลา จะไม่ตื้อรักต่อและขอจบ จะไม่พบขอพรากหากแม้ว่า- เขามีสุขชื่นอย่างขอห่างตา และสัญญาขอหยุดสิ้นสุดรัก
ปอกำปั่น 8 ส.ค. 2553 18:59 น. - ID 136232 
1259
4
0
8 สิงหาคม 2553 19:13 น. - comment id 1150456
แวะมาทักทายค่ะ
8 สิงหาคม 2553 20:04 น. - comment id 1150472
งดงามค่ะ เขียนได้ไหลลื่นยิ่งนัก
8 สิงหาคม 2553 20:16 น. - comment id 1150474
เพราะบุพเพฯขีดเส้นให้พบรัก พระพรหมจักขีดสุดหยุดแค่นี้ ยังแบ่งเส้นคู่ขนานต่างทางมี รอหลายปียังไม่พบบุพเพฯ ขอมาร่วมแจมด้วยครับ
8 สิงหาคม 2553 20:34 น. - comment id 1150476
ขอบคุณค่ะ คุณเเก้วประภัสสร ที่เเวะมาทักทาย ขอบคุณคุณวลีลักษณาที่ชมเเละทักทายค่ะ kasin ขอบคุณที่เเจมกลอนค่ะ
8 สิงหาคม 2553 22:17 น. - comment id 1150495
รอ อย่างแสนหวานแบบนี้ แซมต้องรีบมาซะแล้ว....ไพเราะค่ะ แซมชอบจัง.... แซมค่ะ
9 สิงหาคม 2553 08:32 น. - comment id 1150535
นึกว่าลืมบ้านกลอนเสียแล้ว...คุณปอกำปั่น.. กลับมาครานี้ ถ่ายทอดได้น่าชมมากครับ
9 สิงหาคม 2553 12:24 น. - comment id 1150556
เห็นคนรอท้อรัญจวน ครวญจนสาง สะอื้นพราง รอเพียงสำเนียงเขา ค่ำก็นึกดึกก็คิดชิดรอยเงา อารมณ์เหงาเผาอาวรณ์ จะค่อนใด คราคนทุกข์ ทุกๆคนป่นเปล่ายิ่ง เมื่อถูกทิ้งระทดท้อรอไม่ไหว น้ำตาเอ่ออาบดวงแดเจ็บแท้ใจ ตรมหมองไหม้ใจหม่นหมองต้องเดียวดาย คิดถึงเขามากจนใจ ไม่ให้หลับ เวลาลับล่วงนานเอ๋ย ระเหยหาย อกที่ร้าว ร้าวรุมร้อนวอนถึงชาย ว่าอย่าร้ายนะใจเอย ก็เคยเคียง สงสารนัก สงสารใจผู้ไหวหวั่น ถูกปิดกั้น มืดหมดแท้แม้แต่เสียง โถใจเจ็บ เจ็บปวดจังยังหวังเพียง ยินสำเนียง เผดียงเอ่ยเปรยคำจา คนเมื่อเขามีคนใหม่ จึงไม่กลับ เลื่อนเลือนลับ ลืมผู้คอยละห้อยหา ลืมคำกรุ่น เคยอุ่นอ่อนอ้อนอุรา ใจหยาบหนา ปล่อยอนงค์ให้คงคอย เขาคงจะห่างหายเปลียนคลายหวน แปรใจป่วน ชวนให้ใจถดถอย อิ่มอารมณ์มีหลายอกให้กกกลอย เธอจึงพลอย สร้อยเศร้ามากอยากจะลา เถอะคนไหนไม่ดีพอ ขอให้จบ ไม่ต้องพบ คบกันไปก็ไร้ค่า อยู่ให้ไกล ไปให้ห่างระคางตา ฉันหวังว่า เธอเลิกท้อรอรักลวง จงเก็บใจที่เหลือ เพื่อเริ่มรัก กับใจภักดิ์ ของพี่ที่แสนหวง สัญญาใจให้สัญญาว่าทั้งทรวง มันหนักหน่วงรักคนรอไม่ขอเลือน (ขอแจมกลอนนะครับ - ใช้คำสัมผัสที่คุณ ปอกำปั่น แต่งไว้ทั้งหมด และแต่งเพิ่มอีกบทเพื่อจบกลอนครับ)
9 สิงหาคม 2553 19:28 น. - comment id 1150621
คุณเเซม ขอบคุณค่ะที่มาทักทาย .................... คุณกิ่งโศก ไม่ลืมหรอกค่ะ เพียงเเต่มิค่อยได้เขียนกลอน จึงไม่ค่อยมีกลอนมาโชวืค่ะ ............................... สวัสดีค่ะคุณ คืนเเรมสามค่ำหน้าร้อน ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะๆที่มาเเจมค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ..อ่านเล้วซึ้งอิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
