อยากให้เธอหวนกลับคืนมาหา ยื่นมือมาเกาะกุมในมือฉัน ส่งสายตาอบอุ่นคิดถึงกัน สานสัมพันธ์ยาวนานถึงวันไกล แต่เธออยู่อีกฝากของฝั่งฟ้า ทุกเวลามีเธออยู่รู้ใช่ไหม ความห่วงหารอยน้ำตาในหัวใจ หรือความรักเปลี่ยนไปเมื่อไกลตา ความอาวรณ์ยังย้อนนอนรู้สึก แผลยาวลึกปวดตรมจนขมปร่า มองเมฆขาวสะอื้นผ่าวร้าวน้ำตา ความรักลาหรือเธอลืมขมขื่นใจ ยังคงรออยู่ตรงนี้ณ.ที่เก่า ที่สองเราพบกันวันฟ้าใส แต่เธอจากลับลากับฟ้าไกล ลืมสัญญาเคยให้..ว่ามั่นคง.... หัวใจฉันตอนนี้แค่กระดาษ หยาดน้ำตาเซาะซาดเป็นผุยผง โอ้ความรักอยากจะลืมกลับไม่ลง ถึงย่อยยับเป็นผุยผง..คงไม่รู้...
4 สิงหาคม 2553 17:44 น. - comment id 1149779
But my heart at you.....
4 สิงหาคม 2553 21:36 น. - comment id 1149811
สวัสดีคะ คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ Gemini58...อ่านแล้ว แทบ "สะอื้น" ตามเลย เขียนดีจริงๆคะ
5 สิงหาคม 2553 20:24 น. - comment id 1150036
อือ.....สะอื้นด้วยคน......
5 สิงหาคม 2553 21:12 น. - comment id 1150063
รักฝังใจค่ะ
6 สิงหาคม 2553 20:39 น. - comment id 1150237
เผอิญว่าพอมีรักก็ครั้งที่สองซะแล้ว..เฮ้อ..เลยไม่รู้ว่ารักครังแรกเป็นอย่างไร...อิอิ..ล้อเล่นครับ ...กลอนนี้ได้ใจจริง ๆ ครับ
20 สิงหาคม 2553 09:11 น. - comment id 1152075
สวัสดีคะครูครูกระดาษทราย ขอบคุณนะคะ สวัสดีคะคุณGemini58... ขอบคุณคะที่แวะมาทักทาย สวัสดีคะคุณโอ้ละหนอ รีบเช็ดน้ำตาเลยคะ สวัสดีคะคุณเเฌอมาลย์ สวัสดีคะ คุณจะไม่เด็ด เหรอคะมีแค่สองครั้งเองเหรอคะ กระต่ายนึกว่าคุณมีมากกว่านั้นเสียอีก...อิๆๆ...