อยากอธิบายความรู้สึก ในส่วนลึกว่ารักมากแค่ไหน แต่ทำได้แค่เก็บมันไว้ต่อไป นานแค่ไหนจะบอกไปไม่รู้เลย ทำได้แต่แค่มองอยู่ตรงนี้ ตรงที่มีแต่สายตาอันเมินเฉย ไม่เคยมีสิ่งใดใดจากเธอเลย มีแต่เฉยชาไปในทุกวัน นี่ใช่ไหมความเจ็บที่เหน็บหนาว ความปวดร้าวที่หัวใจได้แต่ฝัน ไม่รู้ว่าเธอคิดอย่างไรกัน เธอมองฉันเป็นอย่างไรช่วยบอกที
8 มิถุนายน 2553 16:16 น. - comment id 1133950
พูดไม่ออก บอกไม่ถูกค่ะ
8 มิถุนายน 2553 17:09 น. - comment id 1134123
Grief can take care of it self.Of a joy you must have somebody to divide it with.
8 มิถุนายน 2553 19:42 น. - comment id 1134217
ที่แห่งนี้ยังคงมีความรักอยู่ ยังเชิดชูดูแลอยู่เสมอ ไม่ว่าใครที่ไหนจะพบเจอ จะคอยเพ้อหาเธอทุกเวลา
8 มิถุนายน 2553 22:20 น. - comment id 1134357
คุณอาจไม่ใช่คนรักสำหรับใครคนนั้น แต่สำหรับฉันและทุกๆคนในบ้านกลอน คุณเป็นที่รักของพวกเราค่ะ
8 มิถุนายน 2553 22:32 น. - comment id 1134363
ขอบคุณทุกคนครับ ตลอด7 ปีที่ผ่านมามีควารู้สึกดีดีเกิดขึ้นเสมอ ผมคิดถึงทุกคนนะครับ แม้บางครั้งจะห่างหาย แต่ยังมีใจที่ห่วงหา คิดถึงทุกเวลา อยากรู้ว่าเป็ยอย่างไร
10 มิถุนายน 2553 07:49 น. - comment id 1134724
สวัสดีคะ รู้ว่าเขาไม่รักยังจะดีเสียกว่าไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง มันทรมันกว่าเยอะเลย กลอนเพราดีนะคะ ใช้คำเรียบง่าย แต่บ่งบอกความรู้สึกได้ชัดเจนเลย
23 มิถุนายน 2553 14:24 น. - comment id 1139932
โดนใจมากเลยค่ะ