มาลา

แค่ปลายปากกา

ฉันชื่อวิว เป็นผู้หญิงคนนึงที่รักในบทกลอนมากๆ ชอบอ่านชอบแต่งแต่ก็แต่งไม่เก่งเท่าไหร่นัก ฉันจึงพยายามอย่างยิ่งที่จะแต่งกลอนให้ดีขึ้น ฉันจึงก้าวเข้ามาที่เว็บนี้ที่เปิดโอกาสทางความคิดเริ่มตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย และเว็ปนี้เป็นที่แรกที่นำฉันมารู้จักผู้ชายคนนึงที่ฉันรัก แต่วันนี้ฉันกลับอยากกลับไปย้อนเวลาเพื่อที่จะไม่ให้เจอเค้า ฉันคงไม่เข้าเว็ปนี้อีกนานค่ะ  จนกว่าจะหายเจ็บ ฝากบทกลอนสุดท้ายด้วยนะคะ หายเจ็บเมื่อไหร่จะเข้าแต่งนะคะ คงนานพอดู  แต่ไม่แน่นะคะอาจหาใหม่ได้เร็ว แผลหายเร็วก็ได้  ขอบคุณสำหรับเว็บนี้มากๆค่ะ
อีกมุมหนึ่งของคำว่ารัก
ทำให้หลายๆคนอยากจะรู้จัก.อยากจะค้นหา
เพราะได้ยินนิยามของคำว่ารักมาต่างๆนาๆ
เลยอยากจะรู้ว่ารักเป็นเช่นใด
เลยเอื้อมมือไขว่คว้ารักในสายลม...และสายลม
เอื่อมมือไปในโลกกลมๆที่กว้างใหญ่
สองมือจึงได้รักมาแนบดวงใจ
ทั้งสุขใจและอุ่นใจเมื่อได้รักมา
เมื่อมีรักก็เหมือนดั่งดอกไม้แรกแย้ม
รักคอมแต่งแต้มดั่งเดือนแรกเฉิดฉาย
โลกช่างอบอุ่นเมื่อมีรักมาเคียงข้างกาย
ความเหงาและเดียวดายก็ถูกอนุภาครักบดบัง
รักนะรัก...รักเนิ่นนานรักเริ่มจืดจางและจืดจาง
ใครจะรู้บ้างในความรักมีพิษรักที่ขื่นขม
รักมากก็เจ็บมากเพราะรักมันก็แค่สายลม
เมื่อมันพัดมาเชยชม มันก็จะพัดผ่านไป
เมื่อได้รัก ได้เจ็บ ได้สัมผัสกับคำว่ารัก
ทำให้ใจได้รู้จักกับอนุภาครักว่าปวดร้าวแค่ไหน
หัวใจดวงหนึ่งเจ็บปวดมาก จนเกินจะก้าวไป
ถ้างั้น...ในช่วงชีวิตอันยาวไกล ขออย่าให้หัวใจ...รักใครอีกเลย