แล้วมันน่าอัดอั้นตันใจไม๊ล่ะคะ เวลาเป็นแบบนี้น่ะ.... เขียนกลอนรัก ไม่เป็น เหมือนเช่นเก่า โอ้ตัวเรา หมดไฟ หรือไรหนอ คิดไม่ได้ ใจมันจืด หืดขึ้นคอ ทำลับล่อ เลอะเลือน เหมือนไม่เคย ก็เรื่อยๆ มาเรียงๆ สำเนียงเก่า เจ้านกเขา ไม่ขันคู โอ้กูเอ๋ย ให้เหี่ยวหด หมดน้ำยา ไม่น่าเลย สุดเฉลย อึกอัก สำลักคำ ถ้อยวจี เคยวอน เป็นกลอนเก่า ร่ายลำเนา รักชม ได้คมขำ มันกลายกลับ งันงก หกคะมำ แม้กลอนจ้ำ จี้เก่า เรายังลืม
28 เมษายน 2553 11:21 น. - comment id 1124259
โอ๊ะโอะ....เห็นชื่อกลอนปุ๊บ... วิ่งไปหยิบยาไวอะแก้มาคลิ๊กเรย...นะเนี่ยะ.... หวัดดีขอรับ คุณ cicada เด้วก็กลับเข้าที่...เชื่อเหอะขอรับ...
28 เมษายน 2553 20:07 น. - comment id 1124348
สวัสดีครับคุณ cicada... กวี ซีม่า แวะมาเยี่ยมเยียน...ขอ-รับ เอิกส์ส์ เอิกส์ส์ นกเขา ไม่ขัน ฮั่นแน่ !!! ยักยัน ยักแย่ แน่หรือ ??? ทดลอง แวะเวียน เปลี่ยนมือ ว่าจะตื้อ หรือตั้ง ปังปึง ทดสอบ อีกครา หากิ๊ก ระริก หวานฉ่ำ น้ำผึ้ง น้อมพร พิศวาส รัดรึง พิกกาจู้ เด้งดึ๋ง...ดั่งเดิม
28 เมษายน 2553 22:30 น. - comment id 1124379
เมื่อยามล่วงเลยวัยใกล้เข้าโลง เดินหลังโกงนกเขาไม่ยอมขัน ต้องยึดเอาไม้เท้ายักแย่ยัน ลืมเดือนปีคืนวันผันผ่านไป สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกหล้า อุบัติมามั่นคงเสียที่ไหน ย่อมเสื่อมสูญโรยราไม่ว่าใคร ต้องทำใจยอมรับกับสิ่งเป็น ขนาดซูสีไทเฮา กินยาอายุวัฒนะกี่ร้อยขนานก็สู้สังขารไม่ไหว
28 เมษายน 2553 23:55 น. - comment id 1124391
หุหุ...แวะมาเยี่ยมนะฮับ อ่านแล้วจี้ดีฮับขำ ๆ ชิลล์ชิลล์ดี มีข้อแสนอแนะนิดนึงฮับ ๑.ตามปกติในบทกลอนคำซ้ำจะไม่ใช้ไม้ยมกฮับ ต้องเขียนเป็นคำซ้ำกันไปเลย เช่น เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เป็น เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง ๒.กลอนที่แซมมี่เขียนอ่านแล้วยังขาด ๆ เกินอยู่นิดนึงเนื่องจากบางวรรคเป็นกลอนแปด และบางวรรคเป็นกลอนเก้าเคล้ากันไป ทำให้ขาดความไพเราะในจังหวะจะโคนไปหน่อย กลอนอย่างนี้เรียกกลอนสุภาพหรือกลอนตลาดธรรมดาฮับ ๓.ภาพรวม ๆ โอเคฮับ
29 เมษายน 2553 00:46 น. - comment id 1124403
โอ้ เย้....จารย์รับเป็นศิษย์แล้ว ขอบคุณค่ะ แซมจะพยายามต่อไปนะคะ หวังว่าคงจะไม่เบื่อแนะนำอีกนะคะ (แอบอ่านที่ทำงาน)
29 เมษายน 2553 22:12 น. - comment id 1124532
เอาขันมาให้อ่ะ
29 เมษายน 2553 22:40 น. - comment id 1124537
เมื่อนกเขาไม่ขันช่างมันเถอะ แต่นกเราอย่าสเออะเผลอไม่ขัน ก็ดูแลและขัดสีฉวีวรรณ ถ้าไม่ขันคงหมดกัน เฮ้อออ....ฉันกับเธอ
10 พฤษภาคม 2553 13:22 น. - comment id 1126514
เหอ ๆๆ หุ ๆๆ แซมขอขอบคุณทุกๆท่านเลยนะคะที่เป็นห่วงนกเขา ความจริงเจ้านกเขาตัวเนี้ยะ มันไม่ใช่ของแซมหรอก และแซมก็ไม่อยากจะรับมันเป็นบุตรบุญธรรมด้วย เดี๋ยวมาตายในบ้านละก้อจะต้องรับผิดชอบกันยกใหญ่ แซมพูดถึงความอัดอั้นตันใจเวลาเขียนกลอนไม่ออก ว่ามันคงรู้สึกเหมือนเจ้านกเขาตอนมันอยู่ในโคม่าน่ะนะ
8 กุมภาพันธ์ 2554 14:49 น. - comment id 1183991