หวังลมๆ แล้งๆ

ฉันก็แค่ส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่เธอไม่ได้คิดจะจริงจัง..ให้เป็นคนยืนเคียงข้าง
เพียงคนหนึ่งที่เธอ..แค่..ต้องการในยามอ้างว้าง
ไม่มีสิทธิ์..และไม่มีทาง..จะก้าวเดินไปพร้อมกัน
รู้ดีว่าเป็นแค่ส่วนประกอบของชีวิต
รู้ดีว่าสิทธิ์ที่ได้นั้นมันแค่ไหน..สำหรับฉัน
รู้ดีว่าแม้จะเอาทั้งชีวิต..ไปผูกพัน
ก็คงไม่มีค่า..ความสำคัญ..มากไปกว่าแค่คนเดินผ่านมา...
แม้จะรู้ตัวเอง..รู้ดีทุกๆอย่าง
แต่กลับมองข้ามเพียงหวังว่าเรื่องระหว่างเรา..มันคงไม่หนักหนา
สักวันหนึ่งส่วนประกอบของชีวิตเล็กๆ จะต้องมีค่าขึ้นมา
และฉันจะไม่เป็นเพียงแค่คนเดินผ่านมาแล้วผ่านเลย
เพราะชีวิตอยู่ด้วยความหวัง
แม้จะดูไม่จีรัง..แต่ก็ยังคงหวัง..เพราะดีกว่าอยู่เฉยๆ
อยู่อย่างมีความหวังแม้ในความเป็นจริง..จะไม่มีทางเป็นไปได้เลย
แล้วสักวันคงหยุดหวัง..เมื่อหัวใจหมดแรงรักเธออย่างเคย
ฉันคงจะจากไป