ขอเต้ย .. (เพื่อลืมร้าว..คราวฮักพ่าย)
เพชรพรรณราย
เจ็บหลายคักยากหักห้ามตามใจอ้าย
ใจเจ้าฮ้ายทำลายฮักปักใจหนอ
ทิ่มอ้ายไปให้เจ็บช้ำคำตัดพ้อ
ซ่ำนี่พอขอจบกันฉีกสัญญา
ใจของอ้ายมลายแล้วดังแก้วแตก
น้ำตาแทรกแฮกสองแก้มแต้มใบหน้า
ฮอยความหลังฝังเป็นแผลแต่นั้นมา
แป๋ตายหนาน้องยาเจ้าเศร้าบ่วาย
กำคอขวดดวดเหล้าเมากับหมู่
ตั้งวงอยู่ดูหมอลำนำสหาย
นั่งฮ้องไห้ไผว่าหนอบ่ได้อาย
ฮักเฮาพ่ายเจ็บหลายหมู่สูอย่าซา
หมอลำกลอนฟ้อนแอ่วแซวบ่าวน้อย
บอกสอยสอยคอยฟังคำหมอลำหนา
เสียงแซวโห่โอละหนอต่อผญา
เขาม่วนหนาผู้ข้าไห้ใส่หมอลำ
ลุกขึ้นได้จั่งใด๋เสี่ยวหมู่เหลียวเบิ่ง
ขอแต่เหิงเถิงเต้ยบ่ขอย้ำย้ำ
หมอลำเต้ยเลยฟ้อนไปฮ้องไห้นำ
ฟ้อนลืมช้ำน้ำตาไหลใจสะออน
ทั้งเมาม่วนครวญเมาฮักที่หักพ่าย
ม่วนแกมสายน้ำตาไหลใส่เต้ยกลอน
เต้ยให้ลืมยืมความม่วนกวนเศร้าก่อน
ขอเว้าวอนอ้อนเต้ยใหม่บ่ให้เซา
หมอลำลาพาเมือบ้านวานใช้หมู่
กอดคอคู่สูไปส่งตรงบ้านเฮา
ขอโทษหลายสหายเก่าเฮาฮักเขา
ที่ว่าเขาเอาน้ำตา...มาขอเต้ย