.....ผมรู้ว่า เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาต้องชำระล้างร่างกาย ผมรู้ว่า เวลาสายต้องหาอะไรรองท้อง ผมรู้ว่า เมื่อพบสิ่งสวยงามจงใช้สายตาพินิจมอง ผมรู้ว่า อย่าไปรักคนมีเจ้าของจะทำให้ช้ำใจ .....ผมรู้ว่า เมื่อจะข้ามถนนต้องใช้สะพานลอยหรือทางม้าลาย ผมรู้ว่า เมื่อพบผู้ใหญ่ไปต้องลามาต้องไหว้ ผมรู้ว่า ความลับคือสิ่งที่ไม่ควรจะบอกใคร ผมรู้ว่า ฟ้าจะสดใสเมื่อพายุพัดผ่านไปเสมอ .....ผมรู้ว่า เมื่ออาทิตย์ลาลับมันจะกลับมาใหม่ในรุ่งเช้า ผมรู้ว่า คนไกลคือคนที่เราไม่อาจจะได้พบเจอ ผมรู้ว่า บางคืนผมคงจะนอนฝันละเมอ ผมรู้ว่า น้ำตาจะเอ่อนองหน้าเวลาเสียใจ .....ผมรู้อะไรมากมายอยู่หลายอย่าง ผมรู้ว่า ความอ้างว้าง โดดเดี่ยวทรมานเพียงไหน ผมรู้ว่า การอยู่คนเดียวมันเหงาเกินจะบอกใคร ผมรู้ว่า เมื่อพบคนที่ใช่หัวใจจะบอกเรา .....ผมรู้แล้วว่า คนไหนที่หัวใจบอกชอบ ผมรู้แล้วว่า คุณคือคำตอบที่มาทำลายความเหงา ผมรู้แล้วว่า หัวใจเรียกร้องให้คุณมาอยู่ข้างกายแทนที่เงา ผมรู้แล้วว่า ขณะนั้นความหมองเศร้าได้หายไปจากใจ .....ผมเพียงได้รู้ อยู่ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ผมเพียงได้รู้ ว่ามีคนให้คิดถึงเป็นสุขเพียงไหน ผมเพียงรู้ว่า รักฝ่ายเดียวก็ทำให้มีรอยยิ้มได้ ผมเพียงรู้ว่า เมื่อเผยความลับของหัวใจให้คุณฟัง ความผิดหวังก็มาเยือน .....ผมรู้ว่า คำตอบของคุณคือเป็นไปไม่ได้ ผมรู้ว่า มีโอกาสเป็นเพียง พี่ชาย ขีดเส้นใต้เพื่อคอยย้ำเตือน ผมรู้ว่า เสียใจแต่ไม่มีน้ำตามาเปรอะเปื้อน ผมรู้ว่า จากนี้ต้องลืมเลือนเรื่องราวที่ผ่านมา .................................. แต่ ...................................... .....ผมไม่รู้ว่า เวลาจะเปลี่ยนใจผมได้ไหม ผมไม่รู้ว่า การไม่คิดถึงคุณทำอย่างไรในเมื่อก่อน ผมไม่รู้ว่า จะทำได้ไหมหากไม่เขียนบันทึกถึงคุณก่อนนอน ผมไม่รู้ว่า จากนี้หน้าร้อนจะมีความหมายอย่างไรเมื่อไปทะเล .....ผมไม่รู้ว่า การลืมตาในน้ำจะลบภาพคุณได้หรือป่าว ผมไม่รู้ว่า มองไปบนฟ้าเห็นดาวแต่หัวใจทำไมยังว้าเหว่ ผมไม่รู้ว่า ทำไมเมื่อไม่มีคุณทำอะไรก็รู้สึกจำเจ ผมไม่รู้ว่า จะห้ามหัวใจที่เกเรอย่างไรไม่ให้คิดถึงคุณ .....อยากบอกว่า ไม่รู้จะต้องทำอย่างไรจริง จริง อยากบอกว่า คงต้องทิ้งคุณไว้ให้เป็นเพียงคนเคยคุ้น อยากบอกว่า การลืมใครสักคนมันทำให้หัวใจวายวุ่น อยากบอกว่า ถ้าจะให้ลืมคุณ ผมทำไม่ได้จริง จริง .....บทกวีบทนี้แต่งเสร็จแล้วผมมองนาฬิกา มันเป็นเวลา ๓ : ๓๓ นาทีพอดี มันเป็นเวลาดี ๆ ที่ผมได้คิดถึงในยามดึก ผมคิดถึงคุณจริง จริง นะครับ
รุ้งสวรรค์ 8 มี.ค. 2553 01:00 น. - ID 133523 
3224
6
0
8 มีนาคม 2553 04:25 น. - comment id 1108417
อืม ชอบนะ ไม่อยู่ในฉันทลักษณ์เลย แต่คำที่ใช้ก็กินใจดี เศร้าได้ใจ ซึ้งได้ที่ครับ ชอบนะ ชอบ
8 มีนาคม 2553 07:00 น. - comment id 1108439
8 มีนาคม 2553 09:09 น. - comment id 1108481
รู้ว่ากำลังเศร้า...ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหาย...
8 มีนาคม 2553 13:14 น. - comment id 1108557
ต้องอาศัยเวลาน่ะจ๊ะ...ว่าแต่นอนดึกอย่างนี้จะตื่นสักกี่โมงกันละท่าน..อิอิ อันนี้รู้ก็ได้ไม่รู้ก็ไม่มีปัญหา...
8 มีนาคม 2553 16:34 น. - comment id 1108669
ชอบที่คุณแมวเหลืองบอก "เศร้าได้ใจ ซึ้งได้ที่" ใช่เลยค่ะคำนี้
8 มีนาคม 2553 17:11 น. - comment id 1108693
ขอบคุณทุกคำติชม และ กำลังใจครับผม เรืองฉันทลักษณ์ ไม่เก่ง เลยจริงๆ
8 มีนาคม 2553 19:03 น. - comment id 1108745
ชอบครับโดนดี ผมเป็นฅนนึงที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวเพราะไม่มีเค้าอยู่ใกล้ๆ อีกแล้ว เลยอินมากกับบทกลอนนี้ แวะมาทักทายครับ
9 มีนาคม 2553 14:06 น. - comment id 1108972
เศร้ามากเลยดีนะยังมีคนให้คิดถึง แต่เรายังไม่รู้ใจตัวเองเลย
30 เมษายน 2553 23:23 น. - comment id 1124805
ฉันรู้...ว่าเธอเหงาเวลาที่เขานั้นเหินห่าง ฉันรู้...เธอทุ่มเททุกอย่างแต่กลับไม่มีที่ว่างให้เธอเข้าไปได้ ฉันรู้...หัวใจเธอล้ายามที่ทำดีตลอดมาแต่เขาไม่เคยเห็นค่าอะไร ฉันรู้...เธอจริงใจมากมายแต่สิ่งที่เขาให้ได้คือ "ไม่เคยแคร์" ฉันรู้...เธอต้องสะกดคำพูดตอกย้ำมานานเท่าไหร่ ฉันรู้...เธอพยายามอย่างมากมายแต่ที่เห็นได้ก็เพียงรอยแผล ฉันรู้...เธอสับสนถ้าจะถอดวางหัวใจจากคนหนึ่งคนที่อยากดูแล ฉันรู้...เธอไม่อยากยอมรับความ "พ่ายแพ้" โดยที่ไม่คิดทำอะไร ฉันรู้...บทกวีที่เธอกลั่นออกมาหลากหลายถ้อยคำ ฉันรู้...มันคือความทรงจำที่เธอไม่อาจลบเลือนได้ ฉันรู้...ว่าความคิดเป็นของเราแต่คนที่เราคิดถึงนั้นเป็นของใคร ฉันรู้...มันทรมานแค่ไหนที่ต้องฝืนหัวใจให้ลืม ฉันรู้...เขามีอิทธิพลแค่ไหนที่ปลุกเธอขึ้นมายามดึก ฉันรู้...ว่าทุกความรู้สึก เขาคือความเริงร่า ที่หัวใจเธอสุดปลื้ม ฉันรู้...เขามีความหมายกับเธอมากมายเกินกว่าที่ใจเธอจะสั่งให้ลืม ฉันรู้...ว่าความรักที่ถูกหยิบยืมเมื่อถึงเวลาก็ต้องส่งคืนเขาไป ฉันรู้...ว่าเธอเสียใจและมีน้ำตา ฉันรู้...ในความเฉยชา ฉันดูไม่ห่วงใยเธอสักเท่าไหร่ เพราะฉันรู้...ว่าเธอเข้มแข็งพอ และวันเวลาจะทำให้เธอเข้าใจ ว่าคนที่รู้แต่ดูเหมือนไม่รู้สึกอะไรเวลาที่เห็นเธอเสียใจ ...เขาเองก็เจ็บปวดมากมายไม่แพ้เธอ +*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+* กลอนบทนี้หินมากเลย กว่าจะมาตอบได้นานหน่อยนะ แต่ก็ตั้งใจแต่งให้จ้า ปล. เพื่อนฉันคนนี้นั้นไม่มีวันห่าง และไม่มีวันจากไปไหน (มิตรภาพสุดขอบฟ้า)
3 พฤษภาคม 2553 23:04 น. - comment id 1125343
ขอบใจมิตรภาพสุดขอบฟ้า นานแค่ไหนแล้วหนาที่ได้รู้จัก ผ่านเรื่องราวมากมายหลายบทรัก หลายตอนต้องหลุดพักเพื่อเอาแรง ขอบคุณบทกวีดีดีที่ได้อ่าน ร่วมขับขานวันวานที่ใสแจ้ง ผ่านมานานปีแม้ยังไม่ถึงปีแสง แต่สิ่งที่เธอแสดง ฉันรับรู้ที่หัวใจ ขอบใจจ๊ะ แอปเปิ้ล มิตรภาพสุดขอบฟ้า ของเรา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
