ยามเมื่อเธอจากไป ดวงฤทัยช่างเศร้าหมอง ธารน้ำตาหลั่งนอง ประตูห้องใจจุกตัน ยามเมื่อลมพัดหนี เมฆลอยลี้วกผกผัน ลาลับหายจากกัน พารักนั้นสู่แห่งใด มองห้วงลึกข้างใน ห้องหัวใจหวั่นไหว ลาแล้วลาขาดใย เหลือทรงไว้ความทรงจำ ยามลมหวนกลับมา ห้วงเวลามาตอกย้ำ เพิ่มทุกข์โหมกระหน่ำ เมื่อครวญถึงคำบอกลา ลาลาลับลาแล้ว ลาลาแก้วพวงบุปผา สิ้นลมหวนอีกครา สู่เวียงค์ฟ้านิจนิรันดิ์