หน้าส่วนตัว
จันทร์รูปเคียว เรียวรี แสงสีหม่น
ดั่งใจคน คนหนึ่ง ซึ่งผิดหวัง
วิมานสวย จบสิ้น อย่างภินท์พัง
น้ำตาหลั่ง รินแต้ม แก้มบางบาง
แต่ละหยด ละหยาด บาดดวงจิต
ดุจยาพิษ ล้อมรุม สุมทั่วร่าง
มีเหตุผล มากมาย หลายแนวทาง
ล้วนแตกต่าง จริงแท้ ไม่แน่นอน
ฉันยืนอยู่ ตรงนี้ ตรงที่เก่า
พร้อมความเหงา เรียงราย คล้ายภาพหลอน
ซ้อนสลับ หมุนเวียน เปลี่ยนขั้นตอน
ใจอ่อนอ่อน รับไหว หรือไรกัน
จันทร์เริ่มจะ จางหาย จากปลายฟ้า
ม่านดวงตา ปิดลง ตรงภาพฝัน
อยากหลับให้ สนิท นิจนิรันดร์
พร้อมผูกพันธ์ แห่งค่า สัญญาเรา
ดาวจะเลือน เดือนลา จากฟ้าแล้ว
ลิบลิบแนว โน้มต่ำ ย้ำรอยเหงา
ยินเสียงครวญ หวานแว่ว ดังแผ่วเบา
ยิ่งแสนเศร้า สับสน จนหมองตรม
ลาก่อนนะ เดือนดาว พราวเวหน
คิดถึงคน อยู่ห่าง อย่างขื่นขม
สุดอ้างว้าง เดียวดาย กลางสายลม
ร้าวระบม ดั่งคล้าย...ตายทั้งเป็น
คนกรุงศรี 28 ก.พ. 2553 00:17 น. - ID 133347 
1313
2
0
28 กุมภาพันธ์ 2553 04:52 น. - comment id 1104936
ดวงดาวคราก่อนนั้น สดใส จริงเอย มองที่เราเคยไป ห่วงไห้ หรือลืมพี่ตัดใจ เพราะว่า คนใหม่ แม้พี่จะลืมได้ แต่นี้ ตรมตาย ขอมาร่วมแจมด้วยครับ
28 กุมภาพันธ์ 2553 22:36 น. - comment id 1105061
ม่านแสงดาวพราวพร่างกลางเวหน ใจหมองหม่นทนเหงาเฝ้าเพรียกหา ฤาลืมฝันวันเก่าเราสัญญา ปล่อยพี่ยาล้าเจ็บเก็บระทม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
