หน้าส่วนตัว
สายใยรักถักทอเมื่อแรกเริ่ม
ต้องคอยเติมความรักเสน่หา
ต้นกล้าใจเบ่งบานรอเวลา
เพื่อรักมาโอบล้อมอุ่นหัวใจ
ต้องดูแลรดน้ำและพรวนดิน
คอยประทินด้วยรักสมัครใคร่
ต้องกำจัดศัตรูพืชเติมเชื้อใจ
ประคองไปเพื่อต้นกล้านั้นงดงาม
แม้มีใครมาทำลายต้นกล้ารัก
เราจะรวมใจภักดิ์อย่างกล้าหาญ
ล้อมรั้วใจป้องกันใครมารุกราน
สร้างตำนานต้นกล้าแห่งหัวใจ
ฝนฟราวฟ้า 26 ก.พ. 2553 17:59 น. - ID 133328 
2060
3
0
26 กุมภาพันธ์ 2553 20:36 น. - comment id 1104703
....หายไปนานเลยนะเนี่ยะ......
26 กุมภาพันธ์ 2553 21:09 น. - comment id 1104714
....หายไปนานเลยนะเนี่ยะ...... ฉางน้อย 26 ก.พ. 53 - 20:36 IP 61.90.113.187 ----------------------------------------------------------- ค่ะ ที่หายไปนานเพราะมัวทำงานและมัวใช้หัวใจเพื่อความรัก ใช้สมองเพื่อการเรียนค่ะ คิดถึงกลอนและบ้านกลอนมากค่ะ ความจริงอ่านทุกวันนะ แต่ไม่ได้เม้น ขอบคุณที่แวะมานะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2553 21:34 น. - comment id 1104727
สายใยรักถักทอเมื่อแรกเริ่ม ต้องคอยเติมความรักเสน่หา ต้นกล้าใจเบ่งบานรอเวลา เพื่อรักมาโอบล้อมอุ่นหัวใจ ชอบบทนี้จังค่ะ เมื่อรักเข้าใจรักประจักษ์ค่า รอเวลาเบ่งบานผสานฝัน รักด้วยรักอนรรฆค่าอนันต์ ถักทอสายสัมพันธ์อันมั่นคง ขอให้รักทีละน้อยค่อยเติมต่อ จึงจักก่อเกิดงามตามประสงค์ หากทุ่มมากเกินไปใจลดลง รักก็คงจะชืดจะจืดจาง แวะมาเยี่ยมค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2553 14:23 น. - comment id 1104843
แวะมาทักทายครับ
27 กุมภาพันธ์ 2553 13:51 น. - comment id 1104875
ฉันเปรียบเหมือน..เมล็ดพันธุ์..อันน้อยนิด ที่ถูกปลิด..ทิ้งจากต้น..อย่างหม่นหมอง ทั้งอ่อนแอ..แมลงร้าย..ล้วนหมายปอง หวังจับจ้อง..รุมกัดกิน..ให้สิ้นใจ ค่อยแตกหน่อ..อยู่ลำพัง..อย่างสิ้นหวัง แสนอ้างว้าง..หนาวเหน็บ..เจ็บป่วยไข้ ผลิยอดอ่อน..อันบอบบาง..อย่างเดียวดาย ด้วยหัวใจ..อ่อนล้า..ท้าแดดลม แต่วันนี้..มีมือหนึ่ง..ซึ่งโอบอ้อม คอยถนอม..ทั้งต้นใบ..หายขื่นขม หมั่นรดน้ำ..พรวนดิน..ปลอบประโลม หาเงาร่ม..บดบังแสง..แห่งตะวัน ยามฉันนึก..ทดท้อ..ต่อชีวิต เธอปลอบจิต..ให้หยัดยืน..ฟื้นความฝัน ยามเจ็บปวด..มรสุม..รุมร้าวราน เธอแบ่งปัน..มอบพลัง..อย่างเมตตา ยามผิดหวัง..เงียบเหงา..เศร้าดวงจิต เธอสะกิด..ให้ลุกขึ้น..ยืนฟันฝ่า เธอประโลม..หล่อเลี้ยงใจ..และวิญญา ปลุกขึ้นมา..เพื่อรับรู้..สู้ความจริง ฉันอ่อนแอ..ล้มเหลว..ในชีวิต เธอแนบชิด..เคียงใกล้..ไม่เย่อหยิ่ง ใครประนาม..เย้ยอย่างไร..ไม่ประวิง ฉันก็ยิ่ง..แสนละอาย..หน่ายจิตตน หัวใจเธอ..ช่างยิ่งใหญ่..หาใดเปรียบ เธอซึ่งเพียบ..พร้อมเมตตา..อย่างเหลือล้น เผื่อแผ่รัก..ความเห็นใจ..ในกมล ถึงแม้ตน..เจ็บป่วยไข้..ใจทรมา ฉันมิอาจ..หลุดพ้น..มนต์แห่งรัก จึงขอภักดิ์..มอบศรัทธา..อันแรงกล้า มอบพันธนาการ..ด้วยความรัก..จากอุรา ตราปดินฟ้า..มอดมลาย..ให้เพียงเธอ...
27 กุมภาพันธ์ 2553 19:29 น. - comment id 1104906
เพราะสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
28 กุมภาพันธ์ 2553 21:46 น. - comment id 1105094
น่ารัก
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
