๑.คงไม่ต้องขี่หลังข้ายังไหว ยังยิ้มได้เพื่อนเอ๋ยอย่างเคยยิ้ม ไปเถิดไปหาซื้อหนังสือพิมพ์ นั่งอ่านริมสนามในยามเย็น เสาไฟฟ้าเปิดไฟเมื่อใกล้ค่ำ ดาวประจำเมืองไฉนมองไม่เห็น หรือถูกลบกลบเกลื่อนจากเดือนเพ็ญ อาจจะเป็นเช่นนั้นนิรันดร์กาล ดูแดดโลมโลกมนุษย์แสงสุดท้าย เถิดสหายแห่งข้าผู้กล้าหาญ ฟังเรไรแหละหริ่งรัตติกาล ใช่กังวานเสียงปืนเช่นคืนนั้น คืนที่มัจจุราชสาดกระสุน คืนที่วุ่นหวีดเสียงอย่างเสียขวัญ คืนที่หลายร่างเหลวกลางเปลวควัน ภาพไม่อันตรธานดั่งวานนี้ เสียงระเบิดระยำ..ข้าจำได้ แปลบเปลวไฟร้อนเร่าเหมือนเผาผี บดสองขาข้าหักกลางอัคคี แหลกปนเถ้าธุลีเป็นเศษเนื้อ อยากขอบคุณมากมายสหายข้า ที่วิ่งฝ่าลำห้วยเข้าช่วยเหลือ ท่ามกลางซากศพเหม็นตายเป็นเบือ เขาพลีเพื่อผืนด้าวแผ่นดินรัก ตัวของเพื่อนเปื้อนเลือดแหละเผือดซีด มีปลายมีดปักบ่าคาสะบัก เพื่อนโอบข้าวิ่งอุ้มเข้าหลุมพัก เข้าซุกใต้ซากปรักของป้อมปืน เศษขาข้าทั้งสองก็ร่องแร่ง รอยเลือดแดงไหลโทรมชโลมพื้น คงเป็นฝันน่ากลัวแค่ชั่วคืน พอเช้าตื่นฝันร้ายคงหายไป แต่รอยยิ้มของเพื่อนนั้นเจื่อนนัก เรานั้นจักรอดตายกันใช่ไหม ก็ปึงปังบังเกิดระเบิดไฟ เสียงปืนใหญ่ถล่มระดมยิง ภาพที่ก่อนดวงตาข้าล้าหลับ ภาพเพื่อนพับล้มแผ่ลงแน่นิ่ง แต่มือกำภาพถ่ายไม่ไหวติง รูปเจ้าหญิงของเพื่อนผู้เลือนลาง. ................................................ คืนนี้พราวเดือนเพ็ญฟ้าเย็นนัก สหายรักเบื้องหน้ายังฟ้ากว้าง สมรภูมิเพลิงเผาเขม่าพราง ช่างแตกต่างกับฟ้าเวลานี้ เหรียญกล้าหาญเกรอะเก่าด้วยเถ้าธูป วางใกล้รูปที่ดูยับยู่ยี่ ที่สหายใส่พานไว้นานปี ยังเลอะสีเลือดกรังแต่ครั้งนั้น ภาพที่เพื่อนเคยเล่า..คือเจ้าหญิง คือทุกสิ่งสวยงามเหมือนความฝัน คือทุกสิ่งที่พร้อมหลอมรวมกัน คือแรงบันดาลใจในชีวิต แต่สหายไม่กลับไปรับขวัญ ปล่อยให้เธอจาบัลย์สำคัญผิด อยู่ในโลกเย็นชืดและมืดมิด แหละร้างทิศไร้ทางจะย่างเท้า ............................................. เพื่อนรู้เถิดว่าข้าก็ล้าลึก เสี้ยวรู้สึกอ้างว้างและว่างเปล่า ให้เธอเลือกย้อนมองวันของเรา จำวันเก่าก่อนพลันอันตรธาน เพลิงเผาข้าป่นปี้เป็นปีศาจ ถึงสูญเสียแขนขาดก็อาจหาญ แต่สูญเสียสติและพิการ จะกลับบ้านอย่างไรเล่าใจรู้ ให้ข่าวข้าสูญหายหรือตายลับ การไม่กลับบางบทอาจหดหู่ แต่วันหนึ่งเธอกล้าเปิดตาดู จะเลือกอยู่เพื่อย่างเหมือนอย่างเคย โลกของข้าผุพังรอฝังศพ สงครามจบลงแล้วทแกล้วเอ๋ย แหละป่วยการถามทวงวันล่วงเลย สู้ยิ้มเย้ยชะตาให้สาใจ จึงมิหลงเหลือฝันถึงวันหน้า เลยเวลาปะผุอายุขัย เพียงเลี้ยงตัวให้รอดและปลอดภัย ยากแค่ไหนกว่าวานจะผ่านวัน ตอนข้าเห็นความตาย..สหายเฒ่า พรุ่งนี้เช้าคือคำแค่ขำขัน พิโรธเพลิงแดงโร่จากโลกันตร์ ขบเคี้ยวฟันราวพญาแห่งซาตาน อาจประสงค์พระเจ้าให้เรารอด สู่อ้อมกอดแผ่นดินหอมกลิ่นหวาน ได้เห็นท้องฟ้าใสดอกไม้บาน ปฏิญาณให้ดินทั้งสิ้นรู้ หากข้าศึกฮึกเหิมและโหมกล้า อย่าหมายว่าหัวใจข้าไม่สู้ ด้วยเลือดแดงพรูผุดจนหยุดพรู หวังแผ่นดินรักกูอย่างกูรัก .............................................. ๒.ดึกดื่นคืนหนาวหลากดาวหาง พุ่งร่างร่วงสู่กลางหมู่สัก แร่น้อยรอยร้าวนั้นวาวนัก รอยหยักแร่เย็นกว่าเพ็ญพราว ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
ฤทธิ์ ศรีดวง 16 ก.พ. 2553 05:04 น. - ID 133077 
1504
9
0
16 กุมภาพันธ์ 2553 11:14 น. - comment id 1100348
อ่านแล้วสะเทือนใจจังค่ะ ฤทธิ์ ศรีดวง ฝนว่านะถ้าทหารได้มาอ่านคงน้ำตาไหลเลยล่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 11:16 น. - comment id 1100349
ปล.คุงเพิ่ล นิ้วโป้งไง อิอิปล.อีกที ไม่กล้าแฮ๊บไข่หัวหน่าล่ะซิ กิ้วๆๆ
เป็นฝนหน่อยไม่ได้
16 กุมภาพันธ์ 2553 09:46 น. - comment id 1100446
ขอโทษทุกๆคน นะ อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในเทศบาล.ท่าเรือ เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี (ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!!) -----------------------------------------------------------------ขอโทษทุกๆคน นะ [โดนมาเหมือนกัน]
16 กุมภาพันธ์ 2553 09:02 น. - comment id 1100467
ดีใจมากๆ ครับ ที่ได้เห็น ผลงาน พี่ฤทธิ์ ศรีดวง หลังจากที่ เห็นผลงาน พี่ลำน้ำน่าน ที่ห่างหาย ไปจากบ้านกลอนแล้ว ผมดีใจ ที่เปิดมา เวปบ้านกลอน และเห็นชื่อ พี่ฤทธิ์ ศรีดวง งานของพี่ มีเสน่ห์ แม้จะเป็นเรื่องราวที่เครียด แต่ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งเพลิน แม้ผมจะงง ใน ตอนท้าย ว่าเกี่ยวข้องกันอย่างไร..... แต่เนื้อหา ข้างบน มองเห็นภาพชีวิต ของคนๆ หนึ่ง ที่เสียสละชีวิต จนส่งผลให้ตัวเอง...แค่อยู่รอดไปวันๆ มันก็น่าเศร้า จะเป็น เพราะกรรมแต่ปางหลัง หรือ เป็นเพราะความกล้าหาญ ของผู้ชาย ทีทำเพื่อส่วนรวม ยอมละทิ้งทุกสิ่ง.... ผมไม่รู้ว่า พี่ฤทธิ์ ได้แนวคิดนี้ มาจากไหน แต่ยอมรับว่า สะท้อนผลของสังคมปัจจุบันได้ ตราบใดยังมีสงครามอยุ่ สิ่งเหล่านี้ และมากกว่านี้ ย่อมบังเกิด เป็นวัฏจักร วัฏจักรแห่งความมืด ครอบงำ........ หวังว่า ความดี ของคนจะเป็นดั่งดวงดาว ที่ทอแสง บนฟากฟ้า นะครับ
16 กุมภาพันธ์ 2553 09:21 น. - comment id 1100482
บอกได้ ประโยคเดียว.. ว่างานท่าน ฤทธฺ นี่ยอดเยี่ยมครับ
16 กุมภาพันธ์ 2553 09:35 น. - comment id 1100494
สมการรอคอยค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 09:40 น. - comment id 1100498
หายไปนานเลยนะครับ เป็นห่วงอยู่ ครับ งานนี้ มีที่มาที่ไปอย่างไรครับ อะไรเป็นแรงบันดาลใจครับ ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมเลยนะครับ
16 กุมภาพันธ์ 2553 09:54 น. - comment id 1100520
ฝนมาแปะโป้งไว้ก่อนนะคะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 10:00 น. - comment id 1100550
หวัดดีค่ะ..หัวหน้าแกงค์..อิอิ หายไปนานเชียว..สบายดีน๊า... นานๆมาทีไม่ทำให้ผิดหวังเลยเนาะ... บทกลอนของสะท้อนความรู้สึกได้ดีจริงๆ อยากพิมพ์อะไรต่อมิอะไรเยอะกว่านี้..แต่ คิดไม่ออกแระ...ช่วยหน่อยจิเอาเป็นว่า..ยังคิดถึงงานกลอนของคุณฤทธิ์ อยู่เสมอและกัน...โชดดีมีความสุขจ้า...
16 กุมภาพันธ์ 2553 10:01 น. - comment id 1100552
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 10:01 น. - comment id 1100554
6 สหายเอ๊ย.... เอาโป้งข้างไหนแปะง่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 10:03 น. - comment id 1100560
ขั้นเทพ...
16 กุมภาพันธ์ 2553 13:22 น. - comment id 1100620
เหลือแค่เพียงหญิงแก่ชะแลวัย กับชายแก่บ้าใบ้ไม้ยืนต้น เสียงพิณ-ขวดเหล้าเข้าเวียนวน แจกันดอกไม้สีหม่นไร้ร่องรอย สักดอกไม้ส่งกลิ่นชินรสหวาน ไร้ขับขานบรรเลงเพลงหิ่งห้อย กระต่ายป่ารับรู้การดู-คอย ทิ้งร่องรอยยิ้มรับกับประตู บนทางเดินโล่งกว้างเส้นทางนั้น คือสิ้นฝันวันวัยที่ใจอยู่ ยังยักคิ้วหลิ่วตาช้า-ชมพู ว่าคือผู้เคียงข้างอย่างเหลืองแดง น้ำค้างหวานจากดินก็สิ้นสาย จนหายจางจากสายถึงพรายแสง อุ่นอิ่มคำยากเดินเพลินแสดง ฉันแค่แกล้งหยอกเย้าเท่านั้นเอง ...................................................... ประทับใจในบทกลอนของคุณมากๆค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 18:27 น. - comment id 1100775
16 กุมภาพันธ์ 2553 20:21 น. - comment id 1100834
สมกับที่ตั้งตารออ่านผลงานของท่านจริงๆค่ะ ชื่นชอบและชื่นชมจริงๆค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2553 21:45 น. - comment id 1100903
ชอบครับ...
16 กุมภาพันธ์ 2553 21:52 น. - comment id 1100910
๑.กวีน้อย ตอนท้ายเป็นเรื่องที่นำไปเชื่อมกับ ยังหวัง ครับ อันนั้นบอกว่ามีดาวตกหล่นลงมาอีกหนึ่งก้อนในป่าสัก ซึ่งเป็นดาวก้อนสุดท้ายที่ฝ่ายหญิงยังหาไม่เจอครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ . ๒.คุณกิ่งโศก ขอบคุณมากเลยครับที่อ่านทั้งสองตอน ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๓.น้องเฌอมาลย์ หวัดดีน้อง หวัดดีปีใหม่ด้วยครับ ขอให้มีความสุขมากถึงมากที่สุดครับ .. ๔.คุณสืบ แรงบันดาลใจมาจากหลายส่วน หลักๆเลยมากจาก โฆษณาไทยประกันชีวิตตอน ปูชิว ครับ แกเดินวันละยี่สิบกิโล ทำน้ำซุปและเล่นเพลงที่คนรักของแกชอบไปตลอดชีวิต แนวคิดก็คือการทำอะไรเพื่อคนรักบางครั้งก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน เกิดคำถามว่า ถ้าเป็นเราเราจะทำอย่างนั้นหรือเปล่า ผมเลยให้ตัวละครฝ่ายหญิงตามหาหินดาวตกไปตลอดชีวิต เพื่อหวังว่าวันหนึ่งถ้าหาหินได้ครบ คนรักจะกลับมา แรงบันดาลใจจากเรื่องปู่ชิว ทำให้ผมเขียนงานได้สามชิ้น คือชุด เพลง, ยังหวัง และ ยังไหว ครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ . ๕.คุณมะเหมี่ยว อ้าวอ่านไม่จบ หยุดอ่านไปแหล่ว ทำไงดี พ่อแก้ว แม่แก้ว .. ๖.ฝน โอเค ได้เลย .. ๗.คุณเทียนหยด สวัสดีครับ เรื่องนี้มีพล็อตไว้นานแล้ว แต่ไม่ออก เขียนได้แค่สองบทก็หยุด มาเขียนเรื่องพันท้ายนรสิงห์(ฟังเพลงน้ำตาแสงไต้ไปเขียนไป) เขียนไปได้สิบบทก็หยุด เขียนไม่ออก หันกลับมาเขียนเรื่องเดิมอีก ไปรื้อในโฟลเดอร์ งานไม่เสร็จ คราวนี้ฟังเพลง My All ของ Mariah Carey เขียนฉลุยเลย แปลกดี ว่ามะ แค่แวะมาเยี่ยมก็ชื่นใจแล้ว ไม่ต้องเขียนอะไรมากหรอกครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๘.คุณพิณวรา (ทั้งสองรอบ) ขอบคุณมากๆ สำหรับคำทักทายและกลอนเพราะๆ ประทับใจในน้ำมิตร ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๙.คุณน้ำตาพระอินทร์ ขอบคุณครับ เอาแค่ขั้นสมัครเล่นดีกว่าครับ ภูมิใจดี ยังไม่ถึงขั้นเทพครับ ห่างไกลครับ ห่างไกล ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๑๐.ฝน เมื่อเช้าตอนนั่งเรือ ได้อีหนึ่งพล็อตครับ บังเอิญแว่บเข้ามาหนึ่งวรรคครับ น่าจะชื่อ อีกฝน เพราะเขียนชุด ฝน ไปแล้ว แล้วไว้ลงตอนหน้าฝนดีกว่าเนอะ ไม่รู้จะคุยอะไร ไปคุยไว้ที่กลอนอีกชุดหนึ่งหมดแล้ว ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๑๑.คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ สวัสดีครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมชม ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๒.คุณนรสิริ ดีใจครับทียังมีคนรออ่านผลงาน บางทีก็คิดเหมือนกันว่าจะเอาลงดีหรือเปล่า หรือจะเอาไปแทนที่กลอนชุดเก่าๆ ตัดสินใจเลือกอย่างแรกครับ ไม่งั้นคงไม่ได้อ่านกัน ขอให้มีความสุขมากๆครับ .
16 กุมภาพันธ์ 2553 21:54 น. - comment id 1100912
สุดยอดจริง ๆ ครับคุ้มค่ากับการรอคอยมากครับ นับถือ
16 กุมภาพันธ์ 2553 22:30 น. - comment id 1100927
..พรรณนา..ซะเห็นภาพเลยค่ะพี่..ชอบถ้อยคำค่ะ...มันระทึก..ระทมใจดีจัง..
16 กุมภาพันธ์ 2553 22:36 น. - comment id 1100935
20 ชุ๊บ
16 กุมภาพันธ์ 2553 23:37 น. - comment id 1100957
สวัสดีครับ...ดีใจครับ
17 กุมภาพันธ์ 2553 20:00 น. - comment id 1101361
โดนจดหมายลูกโซ่กะเค้าด้วย
18 กุมภาพันธ์ 2553 20:33 น. - comment id 1101896
21 กุมภาพันธ์ 2553 10:08 น. - comment id 1102753
๑๓.คุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ ขอบคุณมากที่ติดตามรอคอยผลงาน ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๔.คุณคมดาบนารี ดีใจครับที่อ่านตามเรื่องแล้วเกิดภาพ บางครั้งคิดเหมือนกันว่าภาพที่ผมสร้างขึ้น เมื่อผู้อ่านอ่านแล้วจะเห็นภาพเดียวกันหรือเปล่า เพราะฐานข้อมูลไม่เหมือนกัน ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๕.ฝน น่ารักเสมอนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๖.ท่านอินสวน ดีใจเช่นกันที่ท่านอินสวนแวะมาทักทาย ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๗.ปิง ฮาๆครับ จดหมายลูกโซ่ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๘.ยาแก้ปวด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
