ห่างห่างอย่างที่เห็น เหมือนฉันเป็นเพียงคนอื่น..เธอไม่สน เหมือนเธอรักแต่น้อยนิดซะเต็มทน เหมือนเป็นเพียงเงาใครบางคนแสนเลือนลาง เพราะรักเธอฉันจึงต้องจนตรอก ไร้ทางออก..หมดทางไปถูกตัดหาง ทิ้งทุกสิ่งทิ้งทุกอย่างไว้กลางทาง เพียงความหวังน้อยนิด..ระหว่างเราจะเป็นจริง ก็เพราะคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอด ว่าจนแล้วจนรอดฉันก็คงไม่ถูกทิ้ง แต่ที่เป็นอยู่ปัจจุบันในความเป็นจริง ก็ไม่แตกต่างจากการถูกทิ้ง..เพราะฉันก็แค่..สิ่งมีชีวิต..ที่ไร้จุดยืน